Hats Off Gentlemen It's Adequate - The Confidence Trick

Glass Castle Records

The Confidence Trick

Schande! Nooit van gehoord en toch is dit al de zesde plaat voor Hats Off Gentlemen It’s Adequate met als centrale en enigszins beladen thema cognitieve fouten, meer bepaald een te groot zelfvertrouwen en het weigeren te leren uit het verleden. Een thema dat zanger Malcolm Galloway als psychotherapeut en leraar psychologie ook mateloos boeit. Maar dat ook vooral terugkomt in dertien indrukwekkende parels van songs met veel blinkende kantjes.

We gaan je even meenemen op het foute spoor van deze band met die ontzettend opvallende en - voor grafische ontwerpers van festivalaffiches - rampzalige naam. (Check trouwens de fantastische hoezen van de vorige vijf platen die je zo in een museum of je artistieke traphal zou willen ophangen). “They combine prog/alt-rock, funk, metal, ambient, contemporary classical, minimalist, and electronica elements, and often explore scientific themes”, aldus Bandcamp. Wat ‘The Confidence Trick’ betreft: naar ons gevoel toch niet echt een vlag die de lading dekt.

Wij noteren voor Hats Off Gentlemen It’s Adequate lyrische en progressieve pop waarin eigenwijze drumpatronen, dwarrelende toetsenpartijen en onconventionele songstructuren cirkelen rond solide melodieën en de typerende falsetstem van zanger Malcolm. Met de stoute schoenen aan durven we een vergelelijking maken van Marillion meets Talk Talk, zoiets. En hoewel vergelijkingen met Mark Hollis en co altijd gevaarlijk zijn, houdt deze definitie hier wel stand. Want de diversiteit van instrumentale partijen en onconventionele structuren, die achter deze eenvoudig lijkende, ietwat zweverige songs schuilen, zijn enorm. En ja, je vindt ergens ook zowel een fraai stukje neoklassiek als rapmetal terug. Hmm.

Dit is een plaat met veel diverse songs vol kleuren en met een melodieus optimisme. Waarin het fluitje van vaste kracht Kathryn Thomas dwarrelt en voor barokke taferelen en een muzikale glimlach zorgt. Maar met ook enkele duidelijke boodschappen en een dikke, stoute wijsvinger naar huidig mens en maatschappij. En daarom krijg je onder het dartele blazersspel van het fraaie Back Where I Started ook een ernstig grommende gitaar en een nuchtere tekst als “I come from another place / another chance to write a story […] I make the same mistakes”.

Vijf van de dertien songs houdt Hats Off … (kortweg HOGIA) het instrumentaal. Kwestie van die ernstige toon toch weer te sussen. En ook kwestie van het technisch vernuft en de vele progrockknipoogjes extra in de verf te zetten. Want net als je dacht zowat alle trucjes van dit combo gezien te hebben, pakt de band uit met een indrukwekkend, neoklassiek Refuge op piano met wervelende, vingervlugge toetsen, een ontroerend strijkersthema en enkele tussenliggende uitbarstingen in volle progrockglorie. Een dik tien minuten lange, heerlijke filmsoundtrack waarbij je zelf een verhaal mag verzinnen.

Toegegeven, soms wordt het van het goede iets te veel. De onstuitbare waterval van melodieën en structuren is gewoonweg te groots om dertien keer op rij te kunnen torsen. Tegen het eind van deze plaat zijn we dan ook stikkappot, HOGIA-uitgeblust en aan vakantie toe in de vorm van een minimal ambient therapie. Maar toch: indrukwekkend werk. Dat kan je niet ontkennen.

28 juni 2022
Johan Giglot