Harmonious Thelonious - Plong
Bureau B
De uit Düsseldorf afkomstige elektronicawizard en techneut Stefan Schwander houdt van muzikale verfijning. Sinds een kleine tien jaar gaat de man met een batterij samplers, ritmeboxen, groovestations en analoge synthesizers op zoek naar een synthese tussen Amerikaanse minimalistische muziek, Afrikaanse ritmen en Europese sequencerpatronen. Dat leverde al enkele stevige danceplaten op waarin ruwe, compacte tribalbeats en texturen vooraan stonden. Met zesde langspeler ‘Plong’ breidt het verhaal verder uit.
Beeld je een mancave in vol obscure elektronische flikkerapparaten en displays, een spaghetti van gekleurde draden en verbindingen en een hoop toetsen en klavieren. De negen tracks op ‘Plong’ getuigen van een DYI-systeem vol elektronische “I feel ok”-snufjes waarbij dagen, weken, maanden creëren van klankcombinaties - vaak ook door de willekeur van een apparaat als de sequencer - leidt tot die ene juiste groove. Die combinatie van donkere bastonen, shuffle-effecten, neurotische elektronische tunes en weirde tics leidt tot een soort van verslavende technobeat die een hele nacht of undergroundparty lang zou kunnen doorbonken.
Maar hoewel Harmonious Thelonious vooral focust op het vinden van die juiste klankpuzzel, houdt het daar niet op. De vier minuten durende, verslavende tracks zijn nadien ook opgesmukt met extra 3D-effecten en details die de hoofdtelefoon en oren paaien. Dubtunes, echo- en paneffecten, verfijnde bubbels en bobbels. Analoog meets digital, IDM meets krautrock. Zoiets. In het geval van een magistrale track als Young Kong (ok, echt creatieve titeltracks heeft de man niet), gaat dat met schuifelbeats, tunes, tonen, grooves en tics die niet in 3 of 4D, maar zelfs in 6D staan. In een geheel dat zelfs nog evolueert en een totaal ander karakter krijgt halfweg.
Laat het duidelijk zijn dat het hier vooral om wiskundige muziek gaat. Industriële en mechanische tracks met een haast wetenschappelijk karakter en eigen wetmatigheden. En dan moet het haast gebeuren dat er ook zo’n “kant noch wal”-moment insluipt als The Roller, waarbij breakbeats, synthpatronen, melodische puntjes en digitale percussie elk een eigen ritme aanhouden om samen één grote, botsende cluster te vormen. Wiskunde en anti-wiskunde. En ja hoor, ons zesde zintuig heeft onder de rommelende, donkere oppervlakte in Totentanz zeker een housebeat en menselijke aanwezigheid ontdekt, vage echo’s van een onderkoelde I Love Techno-party. Verder geraken onze vijf zintuigen helaas niet. Intrigerende en verslavende elektronicaplaat. Dat in elk geval.