Hamster Axis Of The One-Click Panther - Mest

Starman Records

De beestachtige bende van Hamster Axis Of The One-Click Panther (altsaxofonist Lander Van Den Noortgate, tenorsaxofonist Andrew Claes, pianist Bram Weijters en bassist Janos Bruneel) werkte na debuut 'Small Zoo' samen met Mauro Pawloski - excuseer, Pawlowski - rond het songboek van Peter Houben (Benny Zen, Mitsoobishy Jacson, Nemo). Op 'Mest' trekt het collectief de muzikale lijn door en staat samenwerking centraal.

Mest

De laatste tijd leeft de in jazz gewortelde groep zich uit in het Small Zoo-project waarbij ze de meest uiteenlopende gasten uitnodigen in hun wereld en samen op zoek gaan naar onverkend terrein. Samen met hun muzikale gasten graaien de Hamsters in de respectievelijke backcatalogue van de artiest in kwestie, maar steevast waren er ook welgekozen herwerkingen. Zo laafde Roland zich aan Dylan (uiteraard), maar ook aan Ray Charles en The Beatles. Pascal Deweze blies nieuw leven in The Beach Boys, Robert Wyatt en Michael Jackson en Sjoerd Bruil zocht de Mark Lanegan-blues op.

De uiteenlopende namen illustreren mooi hoe dit project mikt op het verbreden van de respectievelijke comfort zones. 'Mest' is in wezen een registratie van de hoogtepunten uit de concertreeks met naast de hoger genoemde namen ook nog Tijs Delbeke, Johannes Genard, Gregory Frateur en Josse De Pauw.

Met het stemmige The Back Door gidst Gregory Frateur ons binnen in de wereld van Hamster Axis Of The One-Click Panther. Roland neemt de fakkel van Frateur over en zet Nobelprijswinnaar Dylan prachtig naar eigen hand (en stem!); Dylan goes (loungy) jazz. Vandaar gaat het richting duisternis met Genards wondermooie, ontroerende versie van Black Dog Painting, een song die ook al binnen de School Is Cool-discografie een bijzonder statuut heeft. Regisseur en schrijver Josse De Pauw sluit de eerste plaathelft af met de straffe, jazzy beatpoƫzie van Fix And Finish.

Op de tweede helft eert Deweze soulpopgenie Michael Jackson met een verfrissende versie van The Way She Makes Me Feel en mag Delbeke volledig zijn zin doen met Wedding Dress (te vinden op 'Bubblegum', nog steeds Lanegans beste). Bijzondere aandacht gaat naar de Italiaanse gitarist met de onuitsprekelijke naam die dEUS verliet en hier een Beefheartiaans, funky ode brengt aan de Amerikaanse auteur, dichter en toneelschrijver Robert Anton Wilson.

Op de vinylversie (alleen al voor het artwork de moeite waard) staan er acht nummers, op de cd-versie maken een handvol bonustracks het verhaal af. Frateur herwerkt Kate Bush (Running Up That Hill); Genard maakt zich het weergaloze If I Had A Heart eigen en als finale uitsmijter doet Sjoerd Debruil iets te geks met Thunderstruck van AC/DC.

Veel (goede) jazz en een breed spectrum aan songs en artiesten op dit album, dat bruggen slaat van jazzy herwerkingen naar originele composities en weer terug. Wie de groep en een reeks muzikale gasten zoals live wil meemaken, trekt op 23 februari naar de Arenbergschouwburg.

21 februari 2017
Philippe De Cleen