Half Japanese - Hear The Lions Roar

Fire Records

Half Japanese, dat is muziekgeschiedenis. Half Japanese, dat is een buitenbeentje. Altijd al geweest en ook op hun nieuwe plaat lijkt dat niet te veranderen.

Even kort opfrissen: Half Japanese is de band rond Jad Fair, die halverwege de seventies door hem en zijn broer werd opgericht. Gezien geen van beiden op dat moment een instrument kon bespelen, was de muziek, die zij maakten, echt uniek. Jad Fair weigert trouwens nog steeds pertinent om zijn instrument te stemmen, zoals wij een paar jaar geleden op Incubate aan den lijve ondervonden. In 2017 bestaat Half Japanese nog steeds min of meer uit dezelfde leden als veertig jaar geleden. En hun platen zijn nog steeds uniek, zij het niet meer in die mate als ze dat toen waren.

Pioniers van de lo-fi, voorlopers van bands als Pavement en Guided By Voices, blijven ze ook op deze plaat trouw aan zichzelf, ook al is elk van de songs toch behoorlijk gestructureerd. Ankerpunt is steeds weer de nasale stem van Jad Fair, die min of meer op de toon zijn teksten declameert zoals dat ook bij andere oudgediende en al even eigenzinnige band The Fall het geval is. Wat je dan precies moet maken van lyrics als: “Apple, peach and cherry pies / Pay attention to the wisest of the wise / Keep your eyes always on the prize”, is nog steeds een raadsel, maar dat maakt het er niet minder leuk om.

Muzikaal is de plaat even hobbelig als de Belgische wegen. Maar beschouw dat vooral als een compliment, want je verveelt je geen seconde. Er is Of Course It Is, dat wel een doorslagje lijkt van wat The Blues Brothers ooit deden. En in de volgende song, On The Right Track zit je ook meteen in de volgende film en lijken de heren leentjebuur te hebben gespeeld bij Harold Faltermeyer en zijn Axel F.

Nu eens rustig als in The Preventers, dan weer echt de lo-fi-kant op zoals in het openingsnummer Wherever We Are Led, lijkt het erop dat Half Japanese zich prima geamuseerd hebben met het bedenken van leuke deuntjes, waarover Jad Fair dan zijn grappige onzin kon uitkramen. Enige kritiek, die je zou kunnen bedenken, is dat de plaat misschien net iets te lang is om echt tot het einde te blijven boeien. Maar dat vergeven we hen graag.

Waardig ouder worden, Half Japanese style, dat is wat deze ‘Hear The Lions Roar’ is. Je amuseren tot de laatste snik moet zowat het credo zijn van Jad Fair en zijn gezond-gekke vrienden. Van ons mag het, zolang het dit soort albums blijft opleveren.