Guided By Voices - Zeppelin Over China / Warp & Woof

Rockathon Records

Guided By Voices kan bij ons een potje breken. De iconische status van frontman en songwriter Robert Pollard, die sinds eind jaren tachtig meer dan honderd releases en duizenden songs bij elkaar pende, is ongeëvenaard in de internationale indierock. We zijn nu halverwege 2019, en de band heeft dit kalenderjaar alweer twee dubbel-lp’s uit. Wat voegen de albums ‘Zeppelin Over China’ en ‘Warp & Woof’ toe aan het oeuvre van de band uit Ohio?

Kwaliteit boven kwantiteit, zeg je? Die vlieger gaat voor Guided By Voices net iets anders op. De platen staan in de regel bomvol; meer dan dertig tracks zijn geen uitzondering. Sommige van die nummers zijn schetsmatig van aard, andere getuigen van zeer ambachtelijk songschrijverschap en nestelen zich onmiddellijk in je hoofd. Pollard componeert nu eenmaal sneller dan zijn schaduw en stukken gemakkelijker dan hij schrapt; het motto “Kill your darlings”, is niet aan hem besteed. Hoogstens klinkt het ene album wat gepolijster dan het ander, al zegt ook dat eigenlijk niets over de kwaliteit van de liedjes. De lo-fiperiode in de jaren ‘negentig wordt nog steeds het hoogst gewaardeerd, een echte doorbraak bleef altijd uit.

Dat is en blijft ook de charme van de grabbelton die Guided By Voices-albums zijn: tussen de ogenschijnlijke plastic niemendalletjes duik je als luisteraar de parels op. Zo ook op deze nieuwe platen. De band is in vorm en dendert voort, maar eerder als ouderwetse stoptrein dan als moderne intercity; in rusteloos tempo schommel je langs de haltes. Sommige gehuchten vergeet je zodra je ze voorbij bent, terwijl stations als The Rally Boys, My Future In Barcelona, en het eufemistisch getitelde We Can Make Music je weer uit je mijmering schudden.

Niet toevallig zijn bovenstaande songs allen afkomstig van 'Zeppelin Over China' – tweeëndertig nummers in vijfenzeventig minuten. Het is een typische GBV-plaat, zij het toch ook een uitzonderlijk lange, die grossiert in stevige midtempo progexercities, maar het meest overtuigt tijdens de poppy uitstapjes die juist werden vermeld. Over de hele lijn toch een beetje mager.

Het veel compacter 'Warp & Woof' is hier de echte revelatie en in melodieus opzicht het meest smakelijke wat de groep uitbracht in de huidige, nog zeer fitte formatie. Dead Liquor Store begint als uptempo rocker en zet na een minuut een kwiek walsje in dat na ongeveer anderhalve minuut als outro blijkt te hebben dienstgedaan. Het volgende Numbling Amens heeft een nagenoeg identieke zanglijn als klassieker Kicker Of Elves. En ook My Dog Surprise en My Angel klinken prettig vertrouwd. Pollards stem is, zoals men pleegt te zeggen, mooi oud geworden, terwijl al die songs simpelweg tijdloos blijven, en de band welhaast strakker speelt dan ooit.

Tel uit je winst. ‘Warp & Woof’ herbergt duidelijke echo’s naar ‘Bee Thousand’ (1995) en is voor nieuwe luisteraars een goede instapplaat. Mocht vooraf de vraag zijn gerezen of de poëtica van Guided By Voices nog wel houdbaar is in het streamingtijdperk; de band levert het ultieme tegengif bij uitstek.