Grandbrothers - Open

City Slang

Achter Grandbrothers schuilt het uit Duitsland afkomstige duo Erol Sarp en Lukas Vogel. Sarp is een doorwinterde jazzpianist, terwijl Vogel zich bezighoudt met het bouwen van synths. Dat is goed voor heel wat modern experiment. 

Dat experimentele openbaart zich al in opener 1202, dat nochtans traag en klassiek van wal steekt. Een enkele, zich herhalende pianonoot is wat je hoort, maar op de achtergrond borrelt het en voel je onderhuidse spanning opgebouwd worden. Traag maar gestaag hoor je donkere, onheilspellende echo’s uit de wereld van Twin Peaks, maar evengoed postmoderne pianisten als Einaudi en het vloeiende, dynamische van The Necks vind je hier terug.

Na de relatief korte opener is er Bloodflow, een tussen jazz en ambient twijfelend soundscape. Opnieuw moet je denken aan hedendaagse pianisten zoals Nils Frahm om daar dan eigen werk uit te puren. Misschien is de formule net iets te beproefd. Er zijn anderen die dit beter beheersen. Toch loont het de moeite; zeker voor wie vertrouwd is met voorganger ‘Dilation’.

‘Open’ verrast vooral door een grote, creatieve vrijheid en scherpe focus. Zo worden ze gewoon beter in wat ze doen. Stukken als From A Distance of Long Forgotten Future overtuigen je van het talent van dit duo. Het zachte, poëtische pianospel van Honey laat weer een ander facet daarvan zien. Het duo uit Düsseldorf schuwt de grote gebaren niet, maar kan ook heel klein en intiem uit de hoek komen. Alice is daarvan een voorbeeld.

Deze instrumentale muziek kan bedwelmend zijn. Net door de inbreng van moderne elektronica schuurt en knettert het klassieke pianospel in White Nights waarbij het duo in het vaarwater komt van Darkside (Nicolas Jaar).

Dit album kent zijn beperkingen, maar de toegankelijkheid maakt, ondanks het experiment met (prepared) piano, veel goed. Vooral naar het einde van het album toe komt het duo met Circonflexe en Sonic Riots sterk uit de hoek. Te ontdekken voor fans van meditatieve, op elektronica gebaseerde pianomuziek.