Graham Nash - This Path Tonight

Blue Castle Records

En toen was hij nog alleen. We hebben het over Graham Nash. Na jarenlang in één of andere combinatie met CSN&Y gefungeerd en getourd te hebben, staat de man er sinds enige tijd alleen voor. Toegegeven, hij heeft nog wel soloprojecten gehad maar het was toch alweer vijftien jaar geleden dat de man met solowerk op de proppen was gekomen. En nu ligt er ‘This Path Tonight’ in de rekken.

We hebben ‘This Path Tonight’ al enkele keren beluisterd en de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de plaat bij elke beluistering (nog) beter wordt. Van bij The Hollies is gebleken dat Nash een degelijke rocksong kan maken. Grote hits heeft hij nadien geschreven voor het hippie herenclubje CSN&Y. Staan er op zijn nieuwe wellicht geen hits (zou hij daar op zijn leeftijd en met zijn status nog naar streven?), dan toch wel prachtig werk dat ongetwijfeld tegen de genadeloze tand des tijds bestand is.

Neem nu de gitaarballade (inclusief mondharmonica) Myself At Last; een mooie melodie, een fraai refrein dat in het hoofd kruipt, een sobere maar aan de sfeer van het nummer aangepaste begeleiding. Wat moet een mens meer hebben? Niets toch, moet Nash gedacht hebben, want Cracks In The City is van hetzelfde laken een pak.

Waarover zingt Nash? Over boten bijvoorbeeld in Beneath The Waves en varen natuurlijk, en dat als een metafoor voor wat het leven zoal inhoudt. We krijgen er wat percussie bij maar niet de stemmen van CSN&Y. Veel moeite om ze in het refrein erbij te horen kost het nochtans niet.

De ballades zijn geenszins van de melige soort. En af en toe, zoals in Fire Down Below wordt het tempo enigszins verhoogd. Ontwapenend eenvoudig van melodie en van tekst is Target, een lovesong van een zeventiger die een nieuw lief heeft gevonden. Moet kunnen! Vintage Nash noteerden we bij de beluistering.

Back Home is een eerder onverwacht eerbetoon aan Levon Helm, u weet wel, de drummer van The Band. Gezapig kabbelt de cd naar Encore, een knappe ballade met een typische Nash-signatuur om in stijl een opmerkelijke come back mee af te sluiten.

Echt rocken doet Nash op zijn stilaan gezegende leeftijd niet meer, maar op een mooie cd maken staat kennelijk geen leeftijd. We zijn heel benieuwd naar ’s mans voorstelling ervan op 31 mei in de Roma.