Goudi - Midnight Fever

City Slang

Tijd voor een stukje Belpop. Zoek even naar de band Flesh & Fell en je komt bij new wave, de jaren tachtig, TC Matic (Jean-Marie Aerts) en Luc Van Acker uit; grote namen uit een roemrijke periode met Brussel als epicentrum. Stuurman Pierre Goudesone is sinds 2009 ook bezig onder eigen vlag met bandnaam Goudi en presenteert bij deze zijn derde werk, mits de nodige nostalgische knipogen.

We willen Goudi bedanken voor de aparte, eigenwijze cocktail van gothic, bluesrock en elektro.

We willen Goudi bedanken voor de hybride van wave-authenticiteit en moderne beats.

We willen Goudi bedanken voor de blitse, verfijnd gelaagde elektronica.

We willen Goudi bedanken voor de lieflijke achtergrondzangeres.

We willen Goudi vervloeken voor de simpele liefdesteksten.

We willen Goudi erop wijzen dat Otis Reddings Dock Of The Bay geen elektro vertolking hoeft.

We willen Goudi wijzen op de spuuglelijke hoes.

We willen Goudi vertellen dat zijn song Wildfury met gefakete dramatiek en constant botsende zangpartijen echt nergens op slaat.

Maar kijk, los daarvan bevat dit plaatje de nodige troeven als pit, diepgang en variatie. Of de Belg nu kiest voor de combi duister versus fluo on de disco elektropop opener High On You of onversneden rock-’n-roll, vermengd met computerritmiek (@My House), er kleeft een eigenzinnig, kenmerkend etiket op deze plaat die gitaren met elektronica verzoent. Goudi weet de eigen sound te bewaren en voor evenwichtige songs te gaan door ook de productie in eigen hand te houden. Luister maar eens hoe Untamed de deur uit rockt, maar tegelijkertijd bulkt van de verfijnde bijgeluiden dankzij orgel, pedaaleffecten en een breed gamma aan gebruikte sporen.

Invloeden vermelden? Daar hoeven we niet aan te beginnen. De erg gevarieerde aanpak die onder de dikke, duistere new wave mantel schuilt, knipoogt voortdurend naar grote helden uit het verleden. Verder fluistert Pierre Goudesone zijn aanhoorders de ene keer sinister en heimelijk toe, terwijl het een andere keer om een melodieuze man-versus-vrouw-samenzang gaat. Geven we met overdonderende gothic galm toch even de naam Sisters Of Mercy door?

Hoe hij het ook aanpakt, de Brusselaar zet zonder schroom op en top mechanische beats en grooves naast psychedelische songs in volle rockbezetting, maar wonder boven wonder klopt die puzzel. New wave rock? Got it.