Gold Panda - The Work

City Slang

De reden waarom we je deze vierde release van Derwin Dicker aka Gold Panda willen aanpraten, ligt niet meteen bij de muziek. Het geweldige icoon van een boterhammannetje dat je als sticker of - gelimiteerd - op T-shirt meekrijgt, is gewoonweg grandioos. Meer nog: heel het less-is-more artwork van deze plaat is erg mooi, de summer-of-love-zon op de voorkant nog het meest.

Maar kom, Gold Panda producet natuurlijk muziek en daMusic is een muzieksite. Zodus. Elektronicawizard Dicker begon pas dik in de dertig aan een muzikale carrière en mocht met het debuut in 2010 meteen in het gerenommeerde Ghostly International aan boord stappen. Toch blijft spaarzaamheid een kenmerk van zijn producers-cv. Zes jaar na ‘Good Luck And Do Your Best’ waarin idm, softhouse en doezeldance vooraan stonden, grijpt de Brit op ‘The Work’ duidelijk terug naar de hoogdagen van de triphop en folktronica. Laten we zeggen: Ninja Tune- of Mo’ Wax-achtige, fluwelen doezelsongs met lome, basic hiphopbeats, soft jazz-accenten en enkele soulvolle stemsamples.

Gelukkig blijft de gouden panda niet in de jaren negentig steken, maar krijg je enkele moderne, fonkelende synthspielereitjes, voorzichtige studio-effecten of verhakte dubstepbreaks als extra geschenk mee. Dat alles dan wel zonder de less-is-more aanpak van deze plaat in het gedrang te brengen. En zo krijg je elf tracks op rij opgewekte melodietjes in hoge noten, filmische taferelen en fantasie prikkelende soft elektronica zonder al te veel franjes.

‘The Work’ is dan ook een stukje pure ontspanning. En nostalgie. Want die downtempo tracks en expliciete hiphopriddims doen natuurlijk wel enigszins snakken naar de vele grooveparty’s vlak voor het nieuwe millennium aanbrak. Het is misschien ook daarom dat we een iets meer frutselende song als The Want met die uitgerafelde percussiebegeleiding en Oosterse tonen liever overslaan.

Van de andere kant: met als bijna enige constante die Chinese klanken die regelmatig terugkeren (in de vorm van de pipa en van die vreemd wippende toonladders), biedt Gold Panda zeker spek voor ieders bek. Op samples opgebouwde, DJ Shadow-achtige ritmesongs? Check. Bijna dansbare slowhouse? Check. Tot zelfs abstracte idm of ogenschijnlijk volledig live ingespeelde partijen. Om maar te zeggen: er wordt voldoende getikt en getakt op dit plaatje. Hip klinkt het niet. Maar smakelijk en vermakelijk zeker wel. En wat wil je nog meer? Prachtig stilistisch artwork misschien?