Gloria De Oliveira & Dean Hurley - Oceans Of Time

Sacred Bones Records

Componist Dean Hurley stellen we graag aan u voor als rechterhand van David Lynch en dus ook nominee voor een Primetime Emmy Award voor de serie Twin Peaks. De multigetalenteerde, Duits-Braziliaanse Gloria De Oliveira heeft een palmares dat reikt van operazangeres tot coldwavebands of zelfs video- en toneelprojecten. Hoe de paden van beide artiesten elkaar kruisten, is een beetje een raadsel. Feit is wel dat Gloria en Dean elk aan een andere kant van de oceaan zijn beginnen corresponderen en muzikale ideetjes uitwisselen.

Niemand kleeft graag het fluffy etiket new age op zich. Maar met deze hoogmeditatieve, zweverige muziek wordt het toch moeilijk het genre niet aan te halen. En dat hoeft niet slecht te zijn! Want ‘Oceans Of Time’ is nu eenmaal een zaligmakende plaat waarin melodie en harmonie vooraan staan. Harmonie als in “innerlijke balans” dan. Of als evenwicht tussen de rijk ontdubbelde, hooggalmende zang van Gloria De Oliveira en de zacht glijdende, oorstrelende synthesizerlandschappen van Dean Hurley.

Het duo voorziet twaalf tracks of dromen van rond de drie minuten. Met sacrale scapes en minimale synths. Vaak beatloos, hoog etherisch en vol fantasie. Of in het geval van een eerste single als All Flowers In Time met een zacht hobbelend ritme. Best bijzonder verhaal trouwens. Dit nummer is gebaseerd op een onafgewerkte en voor het brede publiek verscholen Jeff Buckley- en Elizabeth Fraser-demo All Flowers In Time Bend Toward the Sun. Je hoort zo de Cocteau Twins-vibraties doorheen deze strelende ode aan de liefde voor het leven, ook al ontstond het nummer nadat Fraser de relatie met Robin Guthrie stopte en een nieuwe begon met de zoon van Buckley.

Maar daarnaast lijkt het duo het voornaamste doel te hebben te laten genieten. Een enkele keer door lyrische Duitse spoken word-poëzie toe te voegen, een andere keer door een ijl, rollend The Cure-gitaarriffje als smaakmaker te voorzien of met warme bastonen de gemoedelijkheid nog te verhogen. Slechts twee keer zweven de twee artiesten naar ons gevoel net iets te ver weg: in een warrig Picture Of Picture met akoestische gitaarbasis, verliest het duo de melodieuze rode draad en komen plots wat digistrijkers en kerkklokken meespelen. En ook in Ashore Of The Cosmic Sea (inderdaad: die titels!) worstelen Gloria en Dean met een onvaste melodie. Maar laten we dat alles wegvagen onder de gemoedelijke mantel der eeuwige liefde.

Deze heerlijke meditatieplaat sluit af met een open einde en gaan de artiesten Further Than The Stars. Met een soort van hartkloppende tribalbeat, warme pulsen en veel hoog zwevende scapes. Doe er nog wat wijde gitaarflangers, digi koorgezangen en spaarzame spoken word-momenten bij en je krijgt een een knoert van een hoogtepunt. Op het einde dus. Kwestie van effectief de hoogte in te reiken.

Dus ja, we gaan nog lange tijd kunnen genieten van deze heerlijke plaat. Want dat is dit echt … “heerlijk”. Een aanrader voor al wie nood heeft aan rust, mindfullness en muzikaal genot.