Glice - Cielo

Narrominded

Van esthetisch naar onconventioneel, zo kan je de evolutie van het Nederlandse label Narrominded wel omschrijven. En dat gaat niet enkel over de sprong van fraaie, zelfgemaakte cd-hoesjes naar zelfgekopieerde en gelimiteerde cassettebandjes (!), maar ook van sfeervolle glitch IDM ambient tot chaotische mathrock of nauwelijks muzikaal onderbouwde noise. Het is in dit laatste rijtje dat dit vier track tellende digiplaatje van Glice past.

Cielo

Achter de mistige schermen van Glice huist een Amsterdams duo dat zijn eigen hoofdstuk in het grote noiseboek inpalmt: Ruben Braeken en Melle Kromhout verkennen immers niet enkel de grenzen van de esthetica (en zelfs de pijngrenzen), maar durven luidruchtigheid ook te koppelen aan minimalisme, een soort van niets-noise.

De eerste van de elk rond de tien minuten aanslepende tracks draait rond een machinale luidruchtigheid waarin zowel hoogtochtige als diepe, doezelende basbewegingen terug te vinden zijn. Verwacht een overrompelend, amorf geheel van intense klank en subtiele beweging. De enige houvast is de diepbonkende, wollen puls naar het einde toe, die een beetje patroon in de sterker aanzwellende noise tracht te brengen. In opvolger Rangda overheerst ruis en stoorzenderklanken dusdanig, dat trommelvliezen gaan flapperen. Diepe, verre basomwellingen en vage tonen trachten een muzikaal verhaal te vertellen in deze lange zoektocht naar klank, waarbij het zelfs lijkt dat een bekraste cd over patronen heen wipt. Die aanval op het gehoor intensifieert zich in een piepend, krakend en rommelend Jackdaw, waarin de overlevers in latere instantie duistere celloklanken cadeau krijgen. En dan zoekt Glice een vierde seizoen op in een bubbelend geheel van verre scapes en intrigerende klanken waarin na zes minuten zelfs cyclische neuriezang present tekenen.

Krijg dit verdorie op je boterham! De letters ‘Cielo’ steken felgekleurd af tegen de gitzwarte hoes van dit album. Opzet is dan ook te proberen een eigen vorm van esthetiek aan dit geheel van onconventionele klanken te geven. Kleur voor de “happy few” die kleur vinden willen: een minimaal sprankeltje in een erg omvangrijke, grauwgrijze massa.

1 december 2017
Johan Giglot