Gleb Kolyadin - Gleb Kolyadin

Kscope

Een mens kan niet alles hebben. Zo hebben wij nooit de hype rond het Russische duo Iamthemorning begrepen. Maar toetsenist Gleb Kolyadin gaat op zijn titelloze solodebuut voor niets minder dan werelderkenning. Met een schare topmuzikanten uit de progwereld moet deze plaat iedereen met verstomming slaan.

Natuurlijk dienden de twee albums met Iamthemorning als een springplank naar de top. Zo kon Kolyadin mensen rond zich verzamelen zoals Gavin Harrison (King Crimson, Porcupine Tree) op drums, Nick Beggs (Steven Wilson) op bas, Theo Travis (Robert Fripp, Steven Wilson) op fluit en saxofoon, de stem en de lyrics van Steve Hogarth (Marillion) naast Mick Moss (Antimatter) en Jordan Rudess (Dream Theater) op aanvullende toetsen.

Het album vond zijn oorsprong in de opnamen van Kolyadin op de pianovleugel in de fameuze Moskouse studio Mosfilm tijdens de winter en lente van 2017. Toch groeide het uit tot een samenwerkend vennootschap waarbij elke gast zijn bijdragen zelf opnam en registraties heen en weer vlogen. Het resultaat geeft nergens de indruk dat dit geen fysiek samenzijn in dezelfde ruimte geweest is.

Door dit op miraculeuze wijze organische samensmelten ontstaat een emo-exploratie van het eigen ik. In een wereld gedomineerd door politiek-identitair denken gaat Kolyadin op zoek naar zichzelf, en de uitkomst is een tweeslachtige persoonlijkheid. Een eerlijk antwoord als je het ons vraagt – alsof een mens kan bestaan zonder die overlapping van identiteiten.

Rond dit centrale concept weeft Kolyadin een geëlaboreerde tonale en thematische stuctuur met interfererende leidmotieven. Stabiel als een rots in de branding is de ritmesectie Harrison-Beggs, misschien wel de meest flexibele ruggengraat in de rockbusiness vandaag. Hogarth, Rudess, Moss en Travis leggen accenten die de focus regelmatig doen verschuiven, zodat een gevarieerd kleurenpalet ontstaat.

Zo krijgt Astral Architecture met de stem van Moss de contouren van een Russisch sprookje onder een deken van sneeuw. Niemand weerstaat de sirenenzang en Travis’ fluitornamenten in het speelse Kaleidoscope. En van de nieuwe generatie toetsenisten kennen we niemand die de Moog zo virtuoos kan bespelen als Kolyadin. Hoogstens deelt hij de eerste stek met Jordan Storyteller Rudess (Dream Theater).

Anderzijds horen we door de kieren van Constellation / The Bell de geest van Claude Debussy waaien. In het dromerig intieme Confluence smelten Kolyadins piano en Steve Hogarth naadloos samen. De Marillion-zanger laat ten slotte in The Best of Days nog eens horen waarom hij een weergaloos verhalenverteller is. Nu het oplijsten van potentiële supergroepen in Facebook-groepen zo ‘in’ is, stellen wij Hogarth, Kolyadin, Beggs, Harrison en een jazzrockgitarist voor.