Girl Band - Holding Hands With Jamie

Rough Trade

Je bent jong en je wil wat. Je wil eigenlijk vooral niet in de maat lopen, niet binnen de lijntjes kleuren, je niet aan de regeltjes houden. Dan start je toch gewoon een band.

Want in een band heb je zelf de touwtjes in handen. Je moet weliswaar overeenkomen met je medemuzikanten, maar verder zet je zelf de lijnen uit. En als je dan nog vier gelijkgestemde zielen vindt, dan is het hek van de dam.

Het geluid dat dit viertal produceert, is er niet zomaar gekomen. Voor ze tot dit brouwsel kwamen, speelden zanger Dara Kiely, drummer Adam Faulkner, gitarist Alan Duggan en bassist Daniel Fox in wat zij zelf een “bad Strokes rip-off” noemen. En af en toe piept die invloed er nog wel door, al valt het eerlijk gezegd pas echt op als je erop let. Daarna waren er die paar singletjes en leek het geluid als vanzelf te kristalliseren tot wat het nu is.

En dat is een geluid waarbij geen enkel instrument rechtlijnig wordt gebruikt. Niks pulse beat in het drumwerk, geen solo’s met gitaren en geen ritmewerk met de bas. Er is nog de stem van Kiely, maar ook die zal nooit prijzen winnen als crooner. Maar charisma heeft hij des te meer.

Dat precies Pears For Lunch als single uit de plaat werd gekozen, is uiteraard geen toeval. Het is het meest toegankelijke nummer op de plaat. Toegankelijk in de meest brede zin van het woord dan. Kiely zingt met dubbele tong over zijn saaie leventje; over bananen eten en hoe hij geen zin heeft in peren. En de muziek prikt als een kolonie mieren, bonkt als migraine en vlamt als de beste pyromaan.

Maar het zijn nummers als Paul waarin de band alles uit de kast haalt. Repetitie is een constante doorheen het hele werk van deze band; repetitie die rechtstreeks aansluit bij de saaiheid van het leven, die Kiely in zijn teksten steekt. En het verzet daartegen, de woede daarom, spreekt uit de horrorklanken, de gillen, die uit bas en gitaar worden getoverd.

Ook In Plastic is zo’n nummer, dat al je vooroordelen omtrent muziek overhoop haalt. Machinaal gaat de band door de song, terwijl Kiely probeert uit te leggen hoe de vork aan de steel zit. Maar reken er niet op het te kunnen begrijpen. Laat je liever gewoon overspoelen door de golven van muziek.

Pas op met vooroordelen. Want wat je denkt dat een gitaar is, zou best wel eens de bas kunnen zijn (of omgekeerd). En precies dat onvoorspelbare maakt Girl Band tot wat het is. Wij zijn in elk geval blij dat deze kerels een bandje hebben opgestart. Nu nog de lijn doortrekken.