Gareth Dickson - Orwell Court

Discolexique

Hoe meer we over Gareth Dickson te weten komen, hoe meer hij fascineert. En misschien willen we hem het liefst van al voor onszelf houden. De songwriter uit Glasgow maakte reeds een handvol prachtalbums en brengt nu zijn nieuwe album 'Orwell Court' uit. 

Orwell Court

We geven ons maar al te graag over aan de discreet fluisterende folkmuziek die deze singer-songwriter maakt. Dickson speelde onder meer bij Vashti Bunyan en begeleidde ook Juana Molina. Met een enkele, akoestische gitaar (die hij soms in onconventionele tunings bespeelt) en zijn warme stem heeft hij in wezen genoeg aan korte schetsen, impressies en fragmenten, maar dat hoor je niet echt op zijn album.

Gareth Dickson is dan ook een bijzondere songwriter, die meteen alle aandacht naar zich toe weet te trekken met de zachtjes openbrekende opener Two Halfs, waarin de Schot twee momenten van puurheid en schoonheid naadloos aan elkaar weet te lassen; en waarop Vashti Bunyan een gastoptreden maakt.

Dicksons muziek is donker, delicaat, maar ook open en weids zoals pakweg Brian Eno. Iets verderop krijg je een parel als The Big Lie te horen, waarop hij in duet gaat met Celine Brooks.

In tegenstelling tot vroeger werk horen we Dickson nu ook aan de slag gaan met drumkits, percussie, keyboards en gastvocalisten. Die verruimen het reeds knappe geluidspalet, maar staan niet in de weg van de mysterieuze sfeer die de jonge songwriter oproept. Hij klinkt oprecht,  maar gaat bovenal erg subtiel en uiterst voorzichtig te werk. Dat hoor je vooral aan zijn uitstekend gitaarwerk. Zo laat hij zijn akoestische gitaar heerlijk galmen en weet hij daarbovenop nog extra texturen aan te brengen waardoor er een zekere gelaagdheid ontstaat.

Dickson laat zich op dit album voorstaan op Schotse melancholie, maar laat in een kleine veertig minuten een heerlijk kleinood op de wereld los. Wellicht gaat die niet hoog in de charts opduiken, al was dat met het oeuvre van zijn belangrijkste inspirator, Nick Drake, ook niet het geval.

Maak daarom kennis met het werk van deze songwriter. U zal het zich niet beklagen, want zijn warme gitaarspel en knappe haardvuursongs hebben een tijdloze kwaliteit. En wie een nummer als Atmosphere (Joy Division) op een dergelijke manier covert, kan op onze waardering rekenen. 'Orwell Court' is grote klasse.

19 januari 2017
Philippe De Cleen