Future Old People Are Wizards - Faux Paw
Zeal Records
Het is altijd wat met de jeugd van vandaag. Op het ZEAL-label, stilaan een kwaliteitsmerk, komt ‘Faux Paw’ uit van het Gentse trio Future Old People Are Wizards. Het triumviraat Vanmarsenille (gitaren, vocals, synths), De Gussem (toetsen, vocals) en Dierickx (drums) slaagt er elf nummers lang in om de luisteraar een meer dan bedwelmende trip voor te schotelen. De bandleden hebben een verleden bij onder meer Drums Are For Parades en Maya’s Moving Castle, maar Future Old People Are Wizards brengt wel degelijk een eigen, uniek verhaal.
Single Teenage Hospital warmt op met een klein streepje synths, waarna stevige drums en gitaren de overhand nemen. Sludgy metal en erg geraffineerde rockstructuren spelen haasje-over. Voorspelbaar is Future Old People Are Wizards allerminst gezien de luisteraar vrijwel permanent op de verkeerde voet wordt gezet: hardere, donkere metal wisselt probleemloos af met een lieflijk popmelodietje; en die afwisseling werkt.
Het wat contactgestoorde Undo The Redo’s hakt genadeloos op de luisteraar in en is een wilde rit doorheen een landschap waarvan de contouren immer veranderlijk zijn. Initieel zitten we bij een riff-o-rama van jewelste, waarna een intermezzo met speelgoedsynths en samples volgt. Halfweg wordt op volle kracht richting eindmeet gespurt waarbij de vocal vreemd genoeg aan David Bowie doet denken.
Little Big One heeft een wat demonische feel, maar blijft ondanks zijn vele muzikale wendingen ook bij meestere luisterbeurten verrassen (die synths op het einde!). Hetzelfde geldt ook voor Somewhere dat met z’n beukerige ritme, speelse synths en poppy gitaarwerk iets vuils en sexy's doet zoals pakweg de Queens Of Stone Age dat ook kunnen.
Het groepsgeluid werkt erg verslavend, zelfs hypnotiserend. Bij Nightstreet, met zijn vijf minuten het op een na langste nummer, bekruipt ons het gevoel zelf plaats te willen nemen achter de drums. De gitaren gaan weer in overdrive en toch blijft het nummer stevig overeind.
Het erg korte Ocean Sea Water brengt, vogelgeluiden op de achtergrond, een mysterieus rustpunt. Die rust is ook nodig, want ook Curly hakt en beukt er evenzeer zonder omwegen op in. Heel even vrezen we dat aan dit werkelijk verschroeiende tempo ons exemplaar van ‘Fauxpaw’ niet lang zal meegaan.
Eastern Sabbath legt oosterse invloeden bloot, maar ook hier is er geen ontsnappen aan het stevige groepsgeluid. Het orgiastische Because is de zoveelste kopstoot die erg goed vastlegt waar het hen om te doen is, namelijk de luisteraar bij het nekvel grijpen en "to boldly go where no man (or woman) has gone before". En dan hebt u nog het dik twaalf minuten durende Cotton Sheep te verteren, waarmee ze bewijzen ook indruk te kunnen maken zonder heavy gitaren en keiharde drums.
‘Faux Paw’ is een muzikaal pretpark waar echt niets vanzelfsprekend is. Het is een plaat waar het trio best trots op mag zijn en die gerust "verslavend" genoemd mag worden. Of het de plaat van het jaar wordt, valt nog te bezien. Zonder twijfel is het een van de meest straffe debuten die we dit jaar gehoord hebben. Wie zelf uit eerste hand wil ervaren hoe dit meer dan straffe debuut live klinkt, de Future People Are Wizards spelen ten dans op Autumn Falls.