Future Islands - Singles

4AD

De macht van de televisie mag dan al een tijdje op zijn retour zijn wegens de concurrentie van de computer en het overaanbod aan zenders. Toch kan er iets gebeuren wanneer tv en internet samen gaan spannen. Dat mocht ook dit trio ondervinden dat na vier albums plots door een mediastorm - maar terecht - de wind in de zeilen kreeg.

Singles



Het was een uitvoering van hun single Seasons (Waiting On You) die de boel in gang zette. Terwijl de rest van de band stoïcijns zijn ding deed, zette zanger Samuel T. Herring een ontwapenende, want doodeerlijke en tegelijk vreemde performance neer. Het filmpje ging viraal op internet en heel wat blogs schreven er over.

Hoe vreemd ook, Herrings dans en theatrale gebaren passen bij zijn stem als het glazen muiltje aan de voet van Assepoes. De man is namelijk gezegend met een geluid dat het midden houdt tussen dat van Daan (die intro van Spirit !), Billy McCarthy van Augustines (die emoties!) en Roland Gift van Fine Young Cannibals.

Op het eerste gehoor is Future Islands een synthband, maar onder de oppervlakte gaat er van alles schuil: cello, viool, altviool, trombone, trompet, bugel en allerlei percussie verwarmen de songs die daardoor tegelijk melancholisch en euforisch klinken.

Het dramatische effect wordt nog versterkt door Herrings stemgebruik, terwijl bas en drums vaak onverstoorbaar een ritme aangeven als het “tsjoeketsjoeke” van een trein. Luister naar A Dream Of You And Me en begrijp wat we bedoelen.

Of naar Light House. Daarin dendert de bas op de achtergrond terwijl de zanglijn en de melodielijn van de keyboard erg traag zijn. Herring gromt en snauwt “You know what you know is better / is brighter“, terwijl het volume crescendo gaat en zo een geweldige spanning creëert.

Ook Fall From Grace  is zo’n song die langzaam aanzwelt tot Herring schuimbekkend en steeds opnieuw “We slowly fade away” schreeuwt. Het kan ook anders, zoals blijkt uit het refrein van Doves. Dat lijkt  wel een herwerking van What Is Love van Haddaway door Fine Young Cannibals. En zo komen we tot de essentie: dit is compromisloze pop, maar dan wel met een vreemde twist waardoor het interessant blijft.

Romantische zielen, die niet vies zijn van grote emoties en synths zoals die klonken in de eighties, zullen hier een lekkere kluif aan hebben. En ja, die albumtitel is echt goed gekozen: elke song is een single waard.

Aanschouw de unieke livepersoonlijkheid van Samuel T. Herring zelf op 11 mei in de Vooruit.

31 maart 2014
Marc Alenus