Fusion Bomb - Concrete Jungle

Iron Shield Records

Zoals we regelmatig beweren, hoeft thrashmetal niet gebonden te zijn aan een tijdperk. Toch staan er geregeld bands op die door middel van een specifiek geluid sferen uit de jaren tachtig oproepen. Het van origine Luxemburgse Fusion Bomb is daar weer een voorbeeld van. Na de curieuze ep 'Pravda' uit 2016, was het tijd voor de jongeheren om met een volwaardige studioplaat te komen. Dat is nu gebeurd met 'Contrete Jungle'.

Fusion Bomb spendeerde enige jaren in een stemming van puberale gezelligheid, maar bouwde langzaam toch aan een herkenbare stijl. Deze lijkt tot op de dag van vandaag op klassieke thrash, compleet met metalen drumgeluid. Ook kenmerkend is de typische hardcorezang van Miguel Teixeira Sousa. Het is geen zware, brullende zang, maar refereert vanwege het rapgehalte meer aan bijvoorbeeld Anthrax ten tijde van 'Among The Living'.

Op 'Concrete Jungle' wordt die lijn, mede dankzij de mix van producer Chris 'Zeuss' Harris, doorgezet. Maar kwalitatief gaat de band er wel stevig op vooruit. Waar het op 'Pravda' nog wel eens rammelde, klinkt het op deze plaat allemaal haast even strak. Nadeel is dat het aan het begin misschien wel iets te strak is. Nummers als Knuckleburger en de titelsong zijn sterk, maar gaan ook snel vervelen. Dat is het enige moment waarop het gemis van de Sovjet-gerelateerde versierselen van de voorgaande plaat voelbaar is.

Al veel amusanter zijn de zeer hoge snelheden die gehaald worden op You're A Cancer To This World en Blazing Heat. Dat blijkt een onvervalst voorteken te zijn van wat er - met T.M.N.A. bijvoorbeeld - te wachten staat op het opwindende tweede deel van het album. Bird Of Pray kent - op een verrassend slotgedeelte na - een lager tempo, maar verdient de originaliteitsprijs wegens het door een minder staccato melodie bijzonder frisse refrein.

De plaat blijft tot het einde boeiend, onder meer door een serie goed gekozen en keurig verdeelde tempowisselingen. Verrassend is de rap-achtige stijl in I Never Denied waardoor, anders dan in de meeste van de overige nummers, de boodschap duidelijk overkomt. “My friends say then why are you so negative / I say it's the world in which I live.”

Of het handig is om in deze tijden een plaat te maken, die pas in het tweede bedrijf interessant wordt, valt zeer te betwijfelen. Anderzijds zijn veel tracks sterk genoeg om los van het album een weg naar Bluetooth-speakers en afspeellijsten te vinden. Bovendien moet gezegd worden dat Fusion Bomb op 'Concrete Jungle' een ongekend niveau heeft bereikt en dat we met deze band rekening dienen te houden.