Frost - Milliontown
InsideOut Music
Jem Godfrey, het brein achter Frost heeft al vele miljoenen platen de wereld in gestuurd. En toch is het een relatief onbekende naam. Dat komt omdat de man songwriter is. Maar zijn uitvoerders zijn met namen als Atomic Kitten, Blue, Ronan Keating, Holly Vallance en nog véél meer geen onbekenden in de hitlijsten. Dat Jem eens iets anders wou proberen is ergens wel een logische stap …
“After five years of songwriting with three chords and lyrics that rhyme ‘heart’ with ‘start’, I had to give my brain some fresh air.”, zegt hij zelf, en dat is exact wat hij met Frost doet. Andy Edwards en John Jowitt van IQ werden gecontacteerd en die spelen maar al te graag de drums en bas in. En als zanger-gitarist werd John Mitchell van Kino aangetrokken. Een gezonde line-up om mee te beginnen dus, en dat hoor je maar al te best. De vier zijn begenadigde musici en spelen hier progrock met nadruk op de eerste lettergreep. De sound die Frost weet neer te zetten is dan ook erg vooruitstrevend te noemen en zit vol onlogische wendingen die muzikaal wel kloppen. Als opener Hyperventilate aanvangt met een complex pianostuk voel je direct dat dit geen gepruts is. Nee, want dit klinkt als een band die al jaren in het vak staat. De nadruk ligt echt volledig op innoveren, en zo flirt Frost geregeld met electronische muziek. Dat komt vooral tot uiting in de soms vreemde links tussen strofes, alsook in de mix van samples. Maar zoals het een echte progrockband betaamt kan er ook meteen overgeschakeld worden op normale gitaarmuziek en ook een ballad vormt geen probleem.
Dat Jem zijn frustraties volledig van zich af kon schrijven is overduidelijk. Want op ‘Milliontown’ vind je geen restricties. Een nummer kan zo krankzinnig zijn als iets, en de titeltrack Milliontown breekt met alle conventies en klokt af op ruim vijfentwintig minuten. Dit is een song die zowat alle mogelijke stijlen met verve aanhaalt en na tientallen luisterbeurten blijft het steeds verbazen en je verrassen. Het enige waar het verleden van Jem wat in doorklinkt is The Other Me, wat toch wel een erg poppy progrocksong is met een knipoog naar de charts. Als je je met je debuut al bij de genretop kan rekenen dan heb je talent. En Frost heeft zeker talent! Een schijfje als ‘Milliontown’ is gewoon een verplichte aankoop voor elke progfan, want het is gewoon subliem.