Frances Quinlan - Likewise

Saddle Creek

‘Likewise’ is de nieuwe plaat van Hop Along. Of toch weer niet.

Frances Quinlan maakte het voorbije decennium al naam als belangrijkste songsmid en frontvrouw van de band, die ooit startte als haar soloproject onder de naam Hop Along, Queen Ansleis, later teruggebracht tot de eerste twee woorden. ‘Likewise’ is haar debuut onder eigen naam, maar wie Hop Alongs laatste singles How Simple en Prior Things kent, zal meteen merken dat deze plaat verdergaat waar ‘Bark Your Head Off, Dog’, het laatste album van Hop Along, ophield.

Niet alleen Quinlan zelf is immers van de partij, bandmaatje Joe Reinhart producete het album en de plaat werd opgenomen en vormgegeven in zijn studio, The Headroom; een plaats waar Quinlan zich thuis voelde. En dat is te merken. Ze experimenteerde meer dan ooit en dat zorgt voor een plaat met erg wisselende sferen van jubelend tot dromerig, abstract en zelfs sinister.

Ook opvallend: de rijke instrumentatie. De gitaar moet meermaals het voorplan delen met synths, keyboards, beats, harp en strijkers. Nu ja, eigenlijk is het nog altijd dat typische keelgeluid van Quinlan dat zich met de ellebogen in je oorkanaal werkt. Het ene moment klinkt ze meisjesachtig lieflijk en bedachtzaam als Natalie Merchant, het volgende schreeuwt ze bazig en woedend de emoties de microfoon in en je speakers uit.

De teksten verhalen van ogenschijnlijk kleine momenten en gedachten zoals een hond die iets ving, de vraag of duiven ooit kannibalistisch zijn of herinneringen aan een avondlijke maaltijd met kip en wijn, maar er zit wel degelijk een rode draad doorheen de plaat: de pogingen van haar protagonisten om connectie te vinden met een ander. Volgens Quinlan is dat geen gemakkelijke taak en vraagt het waarschijnlijk voortdurende inspanning. Zou ze ‘Liefde Is Een Werkwoord’ van Alfons Vansteenwegen gelezen hebben?

Hoe dan ook, die idee sprak al uit de eerste single Rare Thing, een song over een droom die Quinlan had over haar nichtje en waarin ze zingt: "I know there is love that doesn’t have to do with taking something from somebody”. In haar stem klinkt spijt door. Alsof ze zelf niet in staat is om onbaatzuchtig lief te hebben. En dit gevoel wordt nog verscherpt door de robotachtige percussie, de zoemende synths en een wenende harp.

Ook uit The Secret spreekt het onvermogen tot open dialoog als basis van een relatie. En in Your Reply probeert Quinlan dan wel teder te zijn, toch moet ze ook daarin toegeven dat er altijd een deel van haarzelf is dat ze niet kan delen, omdat er te veel risico’s aan verbonden zijn. Maar misschien krijg je na een mislukte relatie wel een tweede kans. En dat kan aanvoelen als het bereiken van de hemel. Daarover gaat Went To LA, één van de sterkhouders van het album.

Vanop de hoes van de plaat kijkt Quinlan je aan met grote angstige ogen. Ze wil graag gezien en gehoord worden, maar ze lijkt tegelijk wanhopig. “We should try again to talk”, zingt ze krampachtig in Now That I’m Back. Het is een uitgestoken hand. Wie neemt ze aan? Je zal moeten openstaan voor Quinlans openhartige ontboezemingen, maar je krijgt er wel een kunstzinnige, mooie plaat voor in de plaats.

 

Somthing's Got A Hold On Me - Single by SING MY TITLE

Stream Somthing's Got A Hold On Me - Single, a playlist by SING MY TITLE from desktop or your mobile device