Fobo - #1 On Analogue Waves

Zon Records

Het jaar 1993 staat in de geschiedenis voor elektronische vernieuwing, de digital summer of love. Ga zelf maar eens na hoeveel mijlpalen toen in de dance-, ambient- of andere digital studio-music ontstonden. Het is ook in die tijden van succesvol experiment dat Jo Bogaert (voor eeuwig berucht als Technotronic-producer) en Yannic Fonderie besluiten om met enkel twee analoge Minimoogsynthesizers een album te maken.

Dat de elf Fobo-pareltjes zo lang onder het stof moesten liggen, is alvast doodzonde. Maar kijk, alles komt terug. De idee om in 1993 bewust terug naar de basis van synthesizers te gaan, met de tijden van krautrock en de Berliner Schühle met Tangerine Dream en Klaus Schulze als peetvaders, was in die dagen pure gekte. Net toen de digitale (hulp)middelen eindeloos leken. En dat terwijl inmiddels die back-to-basics-aanpak een heel nieuwe muziekstroming is geworden.

‘#1 On Analogue Waves’ klinkt dan ook zowel tijdloos als gedateerd. Met hobbelende pulsen en voorzichtig evoluerende melodie in Flight, met typische bubblebeats en synthgrooves waarin de echo’s van bovenstaande voorbeeldmuzikanten in doorklinken, maar ook met een eigenheid die niet enkel stilstaat bij synthesizerambient of dromerige krautrock. Zo durft een meer dan vijf minuten durend Robot Werke met futuristische tunes en dwarse blieps de rust stevig verstoren. Je hoort hier de toevalsfactor en real life-manipulaties alle kanten uit stuiteren. En wanneer de TR-909 een enkele keer ook mag meedoen, is het natuurlijk moeilijk om een band als Plastikman uit te sluiten qua invloed of referentie.

En zo heeft elke track zijn eigenheid, die tegelijkertijd ook netjes esthetisch onderbouwd is. Soms dromerig, soms opzichtig. Futuristisch of archaïsch, dromerig of dadaïstisch, maar telkens met een leuke ear-catching uitstraling. Luister even naar de eenvoud van een ritmiek van overstuurde toetertoon en tegenliggend basisakkoord waarachter een permanente beweging steekt van pulsen, samplegeluiden en kabbelklanken om samen een mooi organisch totaal te vormen. Deze zin leest misschien even gek al het nummer Fog klinkt, maar het is wel een knaller van een track.

Deze heren wisten duidelijk waar ze mee bezig waren. We zijn bijna twee decennia verder en deze muziek klinkt nog steeds heel erg tempting, vernieuwend en toch ook enigszins vertrouwd. Gelukkig komt ze nu eindelijk aan de oppervlakte. Want Fobo schenkt een mooie aanvulling op de ongetwijfeld uitgebreide collectie van menig analoog synthesizer-liefhebber. Zoals het hoort, enkel digitaal en eindeloos verkrijgbaar via het Belgische ZON Records.