Floatstone - Skipping Over Damaged Area
Eigen beheer
In 2012 maakten we voor het eerst kennis met Floatstone. Nu, drie jaar en een crowdfundingcampagne later, is er een tweede worp van het soloproject van Brick De Bois.
En alsof de tijd heeft stil gestaan, gaat Floatstone verder waar ‘Meet Floatstone’ ophield. Zijn manier van spelen is nog altijd dezelfde: ritmisch en intens. De teksten zijn dan wel wat cryptischer geworden, maar het geheel klinkt nog altijd even doorleefd.
Die gedrevenheid, die intensiteit heeft hij ongetwijfeld geërfd van zijn onlangs overleden moeder, de gevierde actrice Dora van der Groen die prominent aanwezig is in slotsong The Long Goodbye.
Net zoals de vorige keer speelde De Bois bijna alle instrumenten zelf in. Alleen op het aangrijpende The Way Out en het bluesy Sweet krijgt hij assistentie. Tom Marron (The Geraniums, Grayson Caps) speelt op de eerste song viool en op de tweede een geweldig stukje harmonica terwijl Michael Skinkus (o.a. Dr. John, Joe Krown, Michael Ray & the Cosmic Krewe), die net als Marron uit New Orleans afkomstig is, de conga’s en de bodhran beroert.
De covers zijn dit keer beter gekozen. Koos De Bois vorige keer nog voor De Kreuners, dan maakt hij zich deze keer Ani Difranco (Hearse) en Joni Mitchell (Big Yellow Taxi) eigen. Vooral de fans van Mitchell zullen even moeten wennen, want tegenwoordig staat de taxi aan te schuiven in het verkeer en de DDT werd vervangen door GMO’s. Big Yellow Taxi komt tergend traag voorbij en klinkt anno 2015 nog duidelijker als een ecologische protestsong.
Maar wat nog het meest opvalt is de grotere inventiviteit op de plaat. Zo start de plaat met een geweerschot, maar Battlefield heeft ook slidegitaar te bieden; in Shelter My Soul weerklinken krekels en zingt De Bois even in het Spaans; Sattelite heeft synthlijnen, die op strijkers lijken, en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Mooi is ook de afwisseling in sferen zonder afbreuk te doen aan de cohesie. Heel wat nummers klinken serieus, op het zwaarmoedige af, maar met Innocence levert Floatstone een zomers, lichtvoetig liefdesliedje af. Een mooi tegengewicht voor de soms harde maatschappijkritiek zoals die o.a. in Damn Nation te horen is.
Floatstone sluit ook op zijn tweede geen compromissen, houdt het roer stevig in handen en duldt niemand naast zich op de brug. Hij blijft trouw aan zijn groene principes en stuurt zijn scheepje onverschrokken over de woeste baren. Dat levert weer een knappe, eerlijke singer-songwriterplaat op.
Naast de plaat is er ook een song over de vluchtelingencrisis. Alle opbrengsten van Heading West komen ten goede aan de vluchtelingen.
Op zaterdag 19 december wordt dit plaatje voorgesteld met in de Singel (Antwerpen). Wij hebben twee duotickets klaarliggen. Mail 'Floatstone' naar [email protected] en val in de prijzen.