Fink - Resurgam

Ninja Tune

'Resurgam' of de wederopstanding; of toch niet helemaal.

Resurgam

De Britse muzikant en producer Fin Greenall aka Fink gaat na het fantastische 'Sunday Night Blues Club Vol. 1' niet voor een vol. 2, maar kiest voor een regulier full album. Inspiratie voor 'Resurgam' vond hij in een inscriptie in een eeuwenoud kerkje in Cornwall, waar Greenall opgroeide.

Op zijn inmiddels zesde studioalbum verkent Fink alweer gebruikelijk terrein: sober en akoestisch minimalisme, aangevuld met de rijkelijke productielaagjes van een uitgebreide studio. Wie al fan was, zal dat ongetwijfeld blijven. Nieuwe fans lijkt hij hiermee niet aan zich te binden. Daarvoor is er net iets te weinig experiment en innovatie aanwezig. Greenall laat zich opnieuw omringen door Tim Thornton (drum, gitaar) en Guy Whittaker op bas, muzikanten die weten hoe ze, net als de tegenwoordig in Berlijn residerende Fink, met minimale middelen grootse effecten kunnen creëeren.

'Resurgam' is een studioproject. Dat hoor je meteen aan de weergaloos fraaie titeltrack waarmee het album opent. Een eenvoudig drumpatroon vormt de basis naast vrije improvisaties met piano en gitaar; heel kaal qua sound, maar toch pakken Fink en zijn bandmaats je gewoon in met een track die veruit één van de beste is in zijn hele carrière. Acht spannende minuten houdt die opener aan: "I will rise up / I will rise up". De toon lijkt gezet.

Op het luie, lichtfunky Day 22 gaat Fink pas tegen het einde voluit; een klein stormpje dat algauw gaat liggen. Naarmate de tracks vorderen, hoor je steeds vaker de eenvoud terugkeren in soms erg luchtige composities zoals Cracks Appear. En dan duikt er een tearjerker op als Word To The Wise waarop Fink een doodbloedende relatie beschrijft. De gitaren, akoestisch en elektrisch, worden ingeruild voor een piano (deze keer bespeeld door Douglas Dare), wat de variatie op dit album ten goede komt.

Eén van de hoogtepunten is het door een akoestische gitaar versterkte Not Everything Was Better In The Past. Alweer een pakkend moment, waarin hij bewijst dat de grote sterkte van het album zit in de eenvoud. Veel meer dan een enkele akoestische gitaar of piano is er niet nodig.

Zo af en toe hoor je hoe hij geniet van de productionele mogelijkheden. The Determined Cut ligt met die kille elektronica bijvoorbeeld niet zo ver van Ghostpoet af. Verder is er nog singlewaardig materiaal als Godhead.

'Resurgam' is een fijn album, maar overtuigt niet als geheel. Fink, die samenwerkte met producer Flood (PJ Harvey) blijft vooral op vertrouwd terrein: een akoestische gitaar, een piano (Fender Rhodes) en veel studiofoefjes. Dit album wordt overigens sterk gedragen door de vocals van Fin Greenall. Niet dat er geen variatie in deze plaat zit, maar we weten dat de Britse muzikant in staat is tot veel spannender werk, zoals hij op de voorganger al bewees. 

12 oktober 2017
Philippe De Cleen