Film 2 - Sorge*

Eigen beheer

Kunst in de vorm van één lange, ietwat duistere krautrocktrip. Daarmee hebben we onze versie van het album ‘Sorge*’ van het Zwitserse Film 2 meteen samengevat voor u. Er zijn immers drie digitale versies van het nummer Welt verkrijgbaar, telkens opgenomen in een andere omgeving en een andere context en dus ook met duidelijke verschillen. En alsof dat niet volstaat: elke versie is ook drieëndertig keer op plaat gezet. En als je een vinyl koopt, weet je niet welke versie (met bijbehorende hoes) je toegestuurd krijgt. Zotjes.

‘Sorge*’ of dus het nummer Welt, begint met duistere, repetitieve tribaldrums die je meteen in een roesverwekkende cadans slepen. Mysterieuze fantoomgeluiden spoken op de achtergrond en langzaam maar zeker komen luidruchtige gitaardrones de rust verstoren om voorbode te zijn van een gestage klim richting postrockclimax. Muzikale meditatie, zo omschrijven Jonas Albrecht, Elias Bieri en Elischa Heller de creaties.

Wij noemen het een lange, instrumentale jam van in elkaar vloeiende passages van drones, drumpatronen en galmeffecten. Een jam in soberheid en intensiteit waar je in de diepte allerlei extra klanken lijkt te ontdekken. Of bij verzinnen. En die na een twintigtal minuten plots in een onrustige, noisy psychedelica met aanvurende kreten transformeert. Vier minuten later stopt de trip abrupt en krijg je enkel nog een vervelend stoorzendergeluid dat je doet vermoeden dat je installatie het begeven heeft. Maar het hoofdpijngedril verandert langzaam in intensiteit en alweer een handvol minuten later komen opnieuw de instrumenten meedoen. Doorbijten is dus de boodschap om de volle veertig minuten uit te zitten. Een intense noise-ervaring waar je verder kop noch staart aan krijgt.

Misschien ook goed of gek om weten: het half uur durende debuut van dit trio, ‘Unbewusste Liebe’ is enkel online te beluisteren op de officiële website tijdens zonsopgang of zonsondergang. En nee, het betreft hier geen gril van de gelijknamige Franse band Film 2, het alter ego van Betty La Gachette en Renault Schubert (Nouvelle Vague). Meer valt daar allemaal niet over te zeggen en moet je zelf maar beleven.