FEWS - Means

PIAS

Postpunk zal met bands als METZ, Rats On Rafts en Preoccupations forever young blijven. Daar mag nu FEWS aan toegevoegd worden, want met ‘Means’ nestelen ze zich netjes in het peloton der shoegazers. Het Zweeds-Amerikaanse (bedankt, Myspace!) viertal gokt, wint en verliest op hun debuutplaat, maar eist vrij overtuigend het bestaansrecht op.

Toegegeven, het is heel brave, glasheldere postpunk. Het stoflaagje is weg, er is amper ruis, alles staat netjes op orde qua arrangementen. Wanneer er al eens een sferisch omgevingsgeluid opduikt, zit dat daar heel bewust. Korte, maar krachtige nummers verplichten je intens te genieten, want voor je het weet zit het er alweer op.

Want het heerlijke aan deze muziek is dat er gewoon nog geramd wordt; zonder al te veel vocals – en als die er al zijn, moet je je best doen om ze te verstaan. Opener I.D. trekt de plaat perfect op gang, The Zoo is haastig, maar draait alle motoren verder warm van majeur tot mineur, van drums tot bij de bas- en gitaarpartijen. Er wordt bovendien een stevig tempo aangesneden, wat de toon zet voor de rest van de nummers op ‘Means’. Uitzondering is Keep On Telling Myself, maar de plaat kon perfect zonder dat nummer.

Drinking Games, The Queen en verder If Things Go On Like This huppelen dan weer iets te goedgezind, haast zomers door de plaat en dat jasje past hen duidelijk minder. 10 Things en 100 Goosebumps hervatten kwiek en zetten het album denderend terug op de rails. En dan is er nog afsluiter Ill, wellicht het beste nummer dat 2016 zal baren. Qua kadans denken we meteen aan The Swimmer van Metz. Minder vuil, maar wat een dijk van een nummer. Het absolute kroonjuweel op deze plaat dankzij obligatoir hoofdgeschud; en dat liefst acht minuten lang.

Zit er toekomst in deze Interpol op speed? Zeker wel, want getekend door [PIAS] en opgepikt door de BBC. Hun passage op de PIAS Nites kwam wellicht iets te vroeg, maar we houden onze agenda met alle plezier vrij voor de terugkeer in ons Belgenland.