Feist - Metals

Universal Records

Wat doe je als notoir indie-zangeres wanneer je vorige plaat je op Sesamstraat en een iPod-reclame bracht? De integere dertigplusser Leslie Feist liet alles even rustig bezinken en wachtte rustig af tot ze weer zin had om de stilte te doorbreken. Vervolgens sloot ze zichzelf op in haar garage en zette zich aan het schrijven. Het resultaat van die eenzame arbeid is er nu in de vorm van 'Metals', haar vierde studioplaat.

Feist zingt het zelf in haar eerste single How Come You Never Go There?: “My horse had worked the fields too long” Ook in Anti-Pioneer zit een verwijzing naar haar meest succesvolle periode: “And for a year she was anti-pioneer / singing sappy songs about what went wrong two years before”. Haar antwoord is een soort “Back-to-nature-aanpak”.

Dat levert een plaat op van vijftig minuten zonder echte hoogtes, maar ook zonder echte missers. Feist klinkt vaak als Kate Bush of Florence Welsh, maar dan zonder de extravagantie die die twee kenmerkt. Enkel in A Commotion en Undiscovered First gaan de remmen echt los. Op het ene nummer krijgt ze assistentie van een mannenkoortje, terwijl op het andere vijf zangeressen samen zingen.

Doordat het tempo en het volume vaak laag blijven, staan er iets te veel onopvallende songs op als Caught A Long Wind en The Circle Married The Line bijvoorbeeld. Beluister deze plaat niet in de auto, want dan mis je alle details die deze ruwe diamant toch enige schittering geven. Mooi zijn wel het lieflijke Bittersweet Symphonies, afsluiter Get it Wrong, Get it Right en het mantra Graveyard dat gezegend is met een heerlijk refrein.

Ook al schreef Leslie de nummers alleen, toch werkte ze tijdens de opnames samen met haar oude maatjes Chilly Gonzales en Mocky. Samen richtten ze een huis op de kliffen van de Big Sur kust in als opnamestudio. Daar liet ze ook nieuw muzikaal DNA toe in de persoon van Brian Le Barton (toetsenist bij Beck). Deze synthesizergoochelaar lijmde de arrangementen van Gonzales en Mocky aan elkaar met gepaste elektronische geluidjes.

‘Metals’ is een interessante titel voor dit album. Het is een metafoor voor hoe de plaat uit los erts werd gesmeed, maar "metal" klinkt ook als “mettle” wat “sterk temperament”, maar ook “duurzame kwaliteit” betekent. Alle betekenissen passen deze plaat als het glazen muiltje aan het voetje van Assepoes.

Feist speelt op 19 oktober in het Koninklijk Circus. Het concert is uitverkocht.