Father John Misty - Fear Fun

Sub Pop Records

Het wordt verwarrend, de alter ego’s van de Amerikaan Joshua Tillman. Na zijn geboorte als muzikant onder de noemer J.Tillman, spendeerde hij sinds 2008 zijn tijd aan het op de drums slaan bij de alom geprezen indieband Fleet Foxes. Vier jaar later had hij het daarmee wel gehad en herdoopte hij zichzelf tot Father John Misty. ‘Fear Fun’ is het resultaat van een muzikaal schizofreen, waarin duidelijk nog invloeden te vinden zijn van voorgaande projecten.

Fear Fun



En dat hoor je al bij de openingsnoten van Funtimes In Babylon, een somber kind van Fleet Foxes. Getuigen de harmonieuze samenzang en mistroostige gitaren. Ook Only Son Of The Ladiesman lijkt een uitgeklede versie van een nummer van zijn vroegere kompanen, al is de bijhorende portie droefgeestigheid deze keer binnen de perken gehouden. Een constante in dit hele gebeuren: de diepe maar zalvende stem van Tillman, die bewijst dat hij een heel gamma aan genres aankan.

Genres zoals in I’m Writing A Novel: Amerikaanse folk die gaandeweg eerder naar country neigt. Misty’s Nightmares 1 & 2 en Tee Pees 1-12 vertellen hetzelfde verhaal. Geen verrassing, als je weet dat Tillman zich liet inspireren door doelloos rond te rijden in zijn truck met als enige troost genoeg paddenstoelen om een hele kabouterstad mee te bouwen. Een beetje het lot van een eenzame cowboy, dus.

Na deze korte reis, weg van zijn vertrouwde omgeving, horen we in het prachtige Oh I Long To Feel Your Arms Around Me en Sally Hatchet toch opnieuw de invloed terug van oude bekende J.Tillman. Wie ooit luisterde naar een van zijn eerdere platen, weet dat een tragische, nostaligsche sfeer de bovenhand haalt op vrolijke meezingers.

Toch krijgen we nog de nodige levenslustigheid toebedeeld. Bij Nancy From Now On, bijvoorbeeld. Tillman neemt ons mee op tijdreis naar de jaren zeventig, al zorgt hij voor iets moderner klinkende arrangementen. Laat Zooey Deschanel hier een tweede stem op zingen en je krijgt het mannelijke antwoord op She & Him. Een zorgeloos gitaartje, dat tijdens het refrein geassisteerd wordt door instrumenten allerhande.

Ook Hollywood Forever Cemetry Sings heeft iets meer pit dan zijn voorgangers en lijkt geplukt uit oud werk van Neil Young. De gitaarstrumming en de percussie zorgen voor een doordringende beat, wat het nummer de nodige kracht geeft. Geen overbodige luxe, aangezien er gewerkt wordt met een minimum aan begeleiding.

Ondanks de sporadische escapades heeft Tillman de grootste moeite om zijn overleden tweelingbroertjes van zich af te schudden, waardoor het ons voorlopig onduidelijk blijft wie Father John Misty precies is. Deze plaat lijkt daarom eerder op bijeengesprokkeld restjes van zijn gespleten, muzikale brein dan op een debuutalbum dat de annalen zal ingaan als grensverleggend. Maar grenzen verleggen is niet altijd noodzakelijk, want het blijft wel degelijk een restje dat ons eigenlijk best smaakt.

13 augustus 2012
Janne Degryse