Eveline's Dust - The Painkeeper
Lizard Records
Tegen een conceptalbum met een goed verhaal zeggen wij geen nee. ‘The Painkeeper’ zit ook instrumentaal goed ineen. Jammer dat wij in het verhaal te veel haken en ogen zien. Niettemin is Eveline’s Dust een belofte voor de toekomst.
De premisse is in elk geval intrigerend: een dorpsgemeenschap keert zich van God af en zoekt een alternatief bij de gemaskerde man die zich ‘The Painkeeper’ noemt. Om iedereen in zijn armen te drijven gebruikt hij een dromenvanger en belooft hij hen een beter leven. Alles wordt overigens leuk gevisualiseerd in Francesco Guarnaccia’s artwork.
En ook in de tekst worden enkele sterke beelden gebruikt. In de titelsong wordt de premisse omstandig toegelicht. Over de priester en de dorpelingen: "He sees his people walking quietly back to their humble homes / their voices empty as their prayers;" Aan de oppervlakte lijkt niks zich te roeren ("The feeble wind gently caressing"), maar onderhuids wordt de spanning opgebouwd naar een eerste climax halverwege: "A dark man rises from the crowd / his big eyes glittering / his voice a shadow / swallowing people’s minds."
Vervolgens wordt het perspectief verschoven naar een vrouwelijk personage dat in Clouds door de wolken in de wind meegenomen wordt. Maar welke rol zij precies in het verhaal speelt, wordt nergens duidelijk. Joseph verlegt de focus weer naar het titelpersonage dat ten behoeve van het publiek een bekentenis aflegt; de luisteraar lijkt hieruit te moeten afleiden dat Joseph twee personen in één is, een soort Dr. Jekyll en Mr. Hyde. Of speelt hier het faustiaanse thema en sluit Joseph een duivelspact? Onze naam is haas.
In Vulnerable zijn we getuige van een romance tussen man en vrouw ("We shall never let these sheets get cold"). Personages komen en gaan op dit album, maar hoe zij allemaal in het verhaal passen, blijft onduidelijk. HCKT en We Won’t Regret hinten uiteindelijk naar een diffuse boodschap die elke luisteraar op zijn manier kan interpreteren.
Hoe het ook zij, de mysterieuze kantjes wijzen erop dat het verhaal gediend is van een theatrale verteltrant. Spijtig genoeg is zanger Nicola Pedreschi niet de juiste man. Zijn stem klinkt veel te gewoontjes en aan zijn articulatie en frasering is nog heel wat werk. De samenzang met Carolina Paolicchi pakt al beter uit.
Niettemin is er voldoende talent in huis om een goede instrumentale fundering te leggen. Vooral de gitaren van Lorenzo Gherarducci leggen spanning in de plaat en dat levert dynamische passages op. Met een volgend album dient een nieuwe kans zich aan voor dit Noord-Italiaanse kwartet.