Euphemia Rise - Born A Cow
Eigen beheer
Duistere, psychedelische waverock is terug van nooit weggeweest in België (Moeten we nu weer de naam Whispering Sons boven halen?) Brusselse multi-instrumentalist Wim Lankriet aka Euphemia Rise heeft dat in elk geval goed begrepen. Debuut ‘Born A Cow’ bulkt van de filmische, ietwat sinistere en neoromantische trekjes en luidt met de nodige duistere, zwevende partijen de druilerige herfst in.
Diepe, holle gitaar- versus synthesizerpartijen, een typerende, dof zwevende stem en veel onrustige, depressieve woorden (“Every night in self-abuse / every night I’m in dreams that corrupt my soul and hurt me” – Surviving The Dreams). Van Euphemia Rise word je niet bepaald vrolijk. Acht songs - helaas maar achttien minuten lang - sleept Lankriet de luisteraars mee in een neerdrukkende wereld van duistere, kwetsbare gevoelens en gebroken liefdes. In songs met veel atmosfeer, met een beetje weggestoken melodiën en stevige gitaarpartijen. Je zou het haast missen, maar deze plaat weet in zijn overheersend holle badkamersound effectief ook stevig te rocken.
En toch missen we nog een beetje die extra touch: dat mysterie, de ruimte voor lange intro’s of filmische tussenstukken die de sfeer compleet moeten maken. Songs, die nogal abrupt eindigen, vergeten in opbouw te groeien. Of waar Lankriet quasi nonstop aan het woord is, lijken ze te willen vertellen dat elke geperste seconde extra een te grote financiële investering betekenden. Het is een heuse verademing wanneer The Miracle Child traag, neoklassiek mag openen met een statisch wandelende piano-intro en onderliggende digitale strijkers. Even hoopten we dat Alison Shaw van Cranes de micro zou nemen. Helaas klimt dit net te korte, instrumentale sfeerintermezzo al heel snel naar een te stevig rockende hoogte.
Om maar te zeggen: Euphemia Rise is goed op weg, maar er nog niet helemaal. We hopen van harte dat deze mooie eerste worp de deur opent naar een volwaardige plaat waarin songs meer tijd krijgen om tot ontwikkelming te komen (pakweg: vijf minuten in plaats van drie) en waarin een producer met diepe sporen in de gothic of wavemuziek besluit om zijn of haar ervaring in deze band te steken. De wereld zou er een stuk meer sinister door kunnen worden.