Ernst Vranckx Trio - Black Is The Colour
Eden River Records
Druilerige zomers en grijze wolken in juli. Een mens zou voor minder de platenkast induiken op zoek naar de M van melancholie. Iets verder in dat alfabet vinden we de V van Ernst Vranckx, wiens muziek op het juiste moment meer dan synoniem lijkt te staan met die melancholische M. Het nieuwe album ‘Black Is The Colour’ voelt aan als die zwoele bries op een eenzame zomerse avondwandeling. Exact wat we deze periode van het jaar nodig hadden.
Dat de songs in volle corona-lockdown werden geschreven, ondertussen ook al weer bijna drie jaar geleden, maakt dat ze de kalmte en rust ademen die zo typerend was voor die periode. Vranckx bracht de dagen door met knuffelcontact en vaste compagnon op drums Kris Duerinckx. Samen ging het duo doorheen een proces van standards benaderen, herinterpreteren en het eigen creatieve brein op alle toelaatbare manieren proberen te prikkelen.
Openingstrack Black Is The Colour is zo’n herziening van een klassieker, onder meer bekend gemaakt door Nina Simone, maar helemaal naar de fluwelen hand van Vranckx gezet. Een primeur op deze plaat: voor het eerst sinds het bestaan van het trio, komen er ook vocalen bij in de mix. Stem van dienst is die van Nieuw-Zeelander Hayden Chisholm, die doorheen het album ook de sax voor zijn rekening neemt, want er kan nooit te veel talent in één lijf zitten.
Pal in het midden van de plaat vinden we The Nearness Of You. Dit acht minuten durende werkstuk is het sleutelmoment van 'Black Is The Colour' als plaat en als project. Het nummer was de aanleiding voor Vranckx om Chisholm ook te laten zingen. En net zoals alle goede dingen in het leven, kwam deze beslissing na een goede fles whiskey. Want stereotypes in de jazz zijn er om te respecteren.
Zoals dat gaat op elke zichzelf respecterende jazzplaat, is ook 'Black Is The Colour' niet voor één gat te vangen. Broeierige songs als het titelnummer, The Nearness Of You en afsluiter Aura Lee omvatten een hoop swingende tracks in lijn van het gekende werk van het trio. Basil’s Hopscotch en Aeolian Five zijn van het beste dat we in lange tijd gehoord hebben en floreren in het subtiele samenspel van Vranckx, Duerinckx en contrabassist David Helm. Dat Chisholm het geheel nog extra karakter schenkt met de sax, kunnen we enkel toejuichen. Misschien toch maar overstappen naar een kwartet, heren?
We willen trouwens ook bloemen gooien richting de maker van het prachtige artwork. Het minimalistische ontwerp van de Turkse ontwerpster İrem Ela Yıldızeli weet perfect de vibe van een moderne jazzplaat te vatten en houdt onze ogen steeds weer in spanning om het geheel te ontwarren.
Wie het Ernst Vranckx Trio live aan het werk wil zien, moet nog even geduld hebben. De eerste data zullen pas voor het najaar en begin 2025 zijn. Kan al eens gebeuren, als je volgeboekte Nieuw-Zeelanders in je collectief opneemt. In de tussentijd trotseren wij de regenachtige zomermaanden met de druppelende klanken van Vranckx en co. door de speakers.