Eriksson Delcroix - Heart Out Of Its Mind
Waste My Records
Bjorn Eriksson zoekt graag de eenzaamheid en de donkerte op. Bij ‘For Ever’, de debuutplaat van Eriksson Delcroix vond hij die nog op zijn eigen zolder. Voor de tweede plaat trok hij regelmatig naar een huisje zonder elektriciteit middenin de natuur,... maar niet zonder zijn lunchbox, liefdevol samengesteld door vrouwlief Nathalie Delcroix.
Toch leverde deze manier van werken geen Bon Iver-achtige plaat op. De vijf Horsemen (Alain Rylant, Elko Blijweert, Karl Eriksson, Peter Pask en Tim Coenen) en Nathalie Delcroix kleurden nadien dertien uitverkoren songs in, waar nodig bijgestaan door Milan Warmoeskerken (elektrische gitaar) en Peppi Pepermans (bariton sax) en dat levert net als op ‘For Ever’ weer magie op.
‘Heart Out Of Its Mind’ ligt volledig in de lijn van zijn voorganger, maar klinkt toch ook weer anders. Terwijl de songs voor ‘For Ever’ uit verschillende puzzelstukjes waren samengesteld, schreef Eriksson de songs voor deze plaat op zijn gitaar. De plaat klinkt dan ook coherenter dan het debuut al kent ze wel een gelijkaardige opbouw.
De eerste songs zijn weer, net als vorige keer, een mooie mix van country, folk en elektronische soundscapes. Die mix kan nu niet meer verrassen, maar wel – zelfs meer – ontroeren en Baby Blue is al meteen een hoogtepunt van formaat dat in de banjosolo sterk doet denken aan Hotel California van The Eagles. Het heeft ook datzelfde gevoel van verlatenheid. Was de liefde op ‘For Ever’ nog onvoorwaardelijk, anno 2016 worden de details onderhandeld aan de deur.
Ook elders zijn er nog weinig roze wolken te bespeuren. In Mistigris knijpt de liefde te hard, in Big Black Is Coming kan Delcroix enkel aan haar man denken terwijl de trein steeds verder weg dendert, in de traditional Silver Dagger (ook bekend van Joan Baez) is de liefde onmogelijk door een beschermende moeder, op 56 7th Street zijn dromen opgedirkte leugens en ga zo maar door.
Enkel in Arrow is de romantiek prominent aanwezig en niet toevallig zingen Delcroix en Eriksson dit nummer van vader Eriksson in close harmony. Iets wat ze ook heerlijk doen in het lieflijke Now I’m Free en het korte, experimentele slotnummer Dead Bird.
Maar ook de uit de band springende nummers als A Low Ripple To Idaho, Snakebite en Lay Low doen hun werk. Het eerste lijkt een eigentijds antwoord op Duelling Banjo’s, het tweede is het vervolg op de psychedelische koortsdroom Riding On A Snake… van op het debuut en in het derde mag Delcroix haar stembanden, de haren en de franjes aan haar countryjasje volledig losgooien.
Eriksson Delcroix blaast ons met ‘Heart Out Of Its Mind’ weer van onze sokken en diezelfde ademstoot verjaagt in één moeite door het stof van voor velen belegen genres als country en folk.