Equinox, the Peacekeeper - Birdsongs On The Waste Land

Vadbra Music

Equinox, the Peacekeeper een Belg, zegt u? Met de boy-next-door-naam Wouter Buyst? Het was even slikken toen we dat bij een eerste kennismaking in 2010 hoorden. We stelden ons al een doorgewinterde cowboy uit Tennessee voor, inclusief whisky en cowboyhoed. En toch zaten we er niet bijster ver naast. Met al dat reizen is Buyst eerder een wereldburger dan Belg te noemen en die cowboyhoed draagt hij ook al.

Zijn tweede plaat ‘Bird Song On The Waste Land’ voelt eveneens verre van Vlaams aan. Neem nu Benares, waarop een soort van nasale sjamaan de backingvocals verzorgt en straathonden het lied inluiden. Verder wanen we ons vooral in de conservatieve staten van de USA, terwijl instrumenten als banjo, mondharmonica en folkgitaar weelderig weerklinken.

Opener The Holy Lamb, Soundly Sleeping stelt meteen al hoge eisen voor de rest van de plaats.  Het bezweert, windt op en laat een glans van Damien Rice doorschijnen. Nog zo’n topnummer is Until My Voice Is True, met bluesy ondertoon, waarin hem wordt gevraagd een persoonlijk lied te schrijven, maar hij die oprechtheid niet meteen vindt.

Buyst beschikt over een warme stem, die zich perfect leent voor het folkgenre en zelfs een zweem van Nick Cave – jawel we durven die vergelijking wel degelijk te maken - in zich heeft. Sommige lyrics hebben ook dezelfde tongue-in-cheek-humor, zoals bij het op het eerste gezicht onschuldige Total Eclipse. Terwijl hij eigenlijk gebiedt om “your moon” te steken “where your private sun shines”.

We zijn enkel nog nieuwsgierig naar hoe Equinox the Peacekeeper het er met uptempo nummers vanaf brengt. 6000 years is zowat het enige "snelle" lied op de plaat, maar daar zijn we dan ook meteen minder van overtuigd. Het klinkt wat declamatorisch zoals een schoolmeester het zou zingen en doet ons spontaan denken aan De Kauwgomballenboom van Elly & Rikkert. En toch zijn we ervan overtuigd dat hij in staat is catchy meezingnummers te schrijven.  

De tweede plaat van deze Vlaamse cowboy slaagde daarom net niet cum laude. Alle nummers zijn meer dan aangenaam, maar blijven niet allemaal even goed hangen. Live zullen ze dat waarschijnlijk wel doen. De Belgische muziekwereld mag in ieder geval trots zijn op deze folkartiest met groeiruimte.