eMolecule - The Architect

InsideOut Music

De release van het debuut ‘Dimensionaut’ van Sound Of Contact dateert al van een decennium geleden. Maar eMolecule mag je gerust beschouwen als de opvolger van deze band, want met Simon Collins en Kelly Nordstrom heb je de kern van beide groepen. ‘The Architect’ is de eerste worp van eMolecule en is zowaar een muzikale pageturner.

Collins, is dat niet de zoon van vader Phil? Ook op ‘The Architect’ kunnen we niet helemaal om de popster-op-rust heen. Toch is eMolecule een project dat op eigen benen staat. De voorgeschiedenis gaat terug tot 2005, wanneer Collins junior en Nordstrom elkaar leren kennen in het Canadese Vancouver. Veel van het originele materiaal voor ‘Dimensionaut’ ontstond tijdens de samenwerking voor Collins’ solocarrière.   

Gezien het succes van Sound Of Contact (mede dankzij de inbreng van Dave Kerzner en Matt Dorsey) waren Collins en Nordstrom vastbesloten om op de ingeslagen weg verder te gaan. Tijdens de productie van Collins’ vierde soloplaat ‘Becoming Human’ ontstond de demo van het nummer eMolecule.

Dit is Nordstroms vlaag van inspiratie en levert de openende epic van het album ‘The Architect’. Collins drukt er gelijk zijn stempel op met bombastische drums. Toch wordt niet elk gaatje dichtgemept. Tussen de heavy gitaren en drums en de distorted vocalen wordt er breeduit geademd. De productie is ultramodern en dynamisch, tot en met de gierende gitaren die de grenzen van de waanzin opzoeken. Progressief is de keuze voor één vocaal thema met diverse variaties.

Het titelnummer lijkt al meer op een song met een kop en een staart en met de extreme dynamische contrasten doet het denken aan Steven Wilson. Het liedje gaat over de protagonist achter ‘The Architect’ en de luisteraar vindt in het rustige gedeelte eindelijk emotionele genoegdoening.

Prison Planet heeft alles om een sterke single te worden en lijkt wel opgedragen aan pa Phil: Simon heeft hier de stem van zijn vader en het nummer kopieert zelfs de drumbreak uit In The Air Tonight. Mastermind lijkt in de spannende opbouw nog het meest op Genesis, de band van zijn vader.  

Nomen est omen. Het liedje The Turn betekent een ommekeer. Het album slaat van dan af een meer optimistische toon aan. Awaken betekent wakker worden in een andere dimensie. Collins’ zang bespeelt de emotionele snaar: de donkere wolken zijn verdwenen. Wat daarna volgt, bewijst opnieuw zijn talent voor pakkende liedjes: Beyond Belief, The Universal en het ballad-achtige My You.

Ondertussen functioneert Nordstrom als instrumentale antipode en verrast op gitaar met een flamencopastiche en hoekig soleerwerk. In het slotnummer Moment Of Truth bereikt de groep het volmaakte evenwicht tussen de bombast van het eerste deel en het songmatige materiaal van de tweede helft en knoopt deze uitersten samen tot een krachtige climax.

‘The Architect’ maakt indruk met een unieke combinatie van songwriting, compositie en sfeervol sounddesign. Of eMolecule de torenhoge ambities waarmaakt, hangt van de luisteraar af. Hoever wil deze meegaan naar een andere dimensie? Aan het gouden talent van Collins en Nordstrom zal het alvast niet liggen.