Emma Pollock - In Search Of Harperfield

Chemikal Underground Records

Het is inmiddels zes jaar geleden dat Emma Pollock’s album ‘The Law Of Large Numbers’ verscheen. Maar nu is er dus eindelijk ‘In Search Of Harperfield’, het derde album sinds haar debuutplaat uit 2007. Meer nog dan haar voorgaand werk, klinkt ‘In Search Of Harperfield’ als iets wat Pollocks in 2005 ter ziele gegane band The Delgados zou kunnen hebben gemaakt.

Emma Pollock heeft duidelijk oor voor melodie. Van opener Cannot Keep A Secret tot het mooie, door een piano begeleide Old Ghosts is het album heel nauwkeurig opgebouwd en gestructureerd: alles is precies zoals het hoort op ‘Harperfield’. Meer dan haar statige, doorvoelde stem, een gitaar en wat strijkers hier en daar, heeft Pollock niet nodig om gedurende de lengte van de plaat de aandacht van het publiek volledig op te eisen.

Pollock levert met ‘Harperfield’ een mooi uitgebalanceerde plaat af, die schommelt tussen feestelijke indie pop en dromerige, atmosferische folk. Zo herinnert Pollock op Vacant Stare niet enkel aan Suzanne Vega, maar ook aan Pavement, en wordt het catchy Don’t Make Me Wait door bulderende violen voortgestuwd. Hoogtepunten van de plaat zijn ongetwijfeld het sombere Intermission, dat drijft op treurige strijkers met een Keltische toets, en Parks & Recreaction, pop van de meest verslavende soort.

Het is verbluffend hoe Pollock zoveel invloeden tot een evenwichtig, goed in het oor liggend geheel weet te destilleren. 'In Search Of Harperfield' is een erg gelaagd album, dat een wijd publiek zal aanspreken. Over de lengte van elf nummers, blijft Pollock verrassen met subtiel in het oor suizende nummers, soms onder de schedelpan knetterende indie pop. Aanrader!