Emily Wells - In The Hot

Thesis & Instinct Store

De in New York gebaseerde multi-instrumentaliste Emily Wells staat vooral bekend omwille van haar bijdragen op viool. Toch brengt ze met grote regelmaat ook solowerk uit.

De opmerkelijke albumhoes bestaat uit diverse, gefragmenteerde stills van een balletdanseres. Een bijzonder geval, zo blijkt. En dat is de muziek, die multi-instrumentaliste Wells uit de instrumenten tovert, ook.

In de hoesnota's van dit in Stockholm opgenomen album licht ze toe dat In My Time Of Dyin' een stokoude gospeltraditional is, geïnspireerd op Psalm 41:3. Ze nam de song op ter ere van Sam Nye, die veel van de Bob Dylan-versie hield. Wells' versie wijkt behoorlijk af van die van Dylan en andere covers, maar doet het nummer in wezen wel eer aan. Hier steunt ze op traditie, maar ze is eigenzinnig genoeg om verschillende stijlen en genres te gebruiken. Zo is ze gek op hiphop en ook dat laat ze vaak horen. Check bijvoorbeeld gerust haar cover van Juicy van The Notorious B.I.G.

Ook de andere songs op deze ep, die enerzijds bestaat uit eerder onuitgegeven werk en anderzijds uit liveversies van oudere nummers, mogen er best wezen. Emily Wells beschikt over een koppigheid die verwant is aan het vroegste werk van Cat Power, nog zo'n eigenzinnige artieste wiens belangrijkste werk eigenlijk bestaat uit de meer obscure titels.

Identiteit lijkt het belangrijkste onderwerp van dit album te zijn. Zo is er de uit haar vorige album 'Promise'  gehaalde liveversie van Pack Of Nobodies, die door beats geschraagd wordt. Over de in Balkanachtige vioolsferen gedrenkte titeltrack In The Hot verklaart ze dan weer dat ze het schreef na het zien van 'A Streetcar Named Desire' en dat de song gaandeweg mee ingekleurd geraakte door de verkiezingen in de States en de dood van Leonard Cohen. Een nogal intrigerende uitleg voor een uiterst bevreemdende song.

Het is moeilijk om echt grip te krijgen op het werk van Wells, die telkens weer - ook live - nieuwe, onverwachte wegen inslaat. Check er het hypnotiserende Antidote en het door klassieke muziek geïnspireerde Symphony 1, afkomstig uit het in 2008 uitgekomen 'Symphonies: Dreams Memories & Parties' maar op na. Op het einde is er I'm No Heroine, dat opgedragen wordt aan schrijver James Baldwin.

Alles samen heeft deze koortsachtig klinkende ep, waarop ambient, gospel en folk met elkaar gemixt worden, de lengte van een full album. In een kleine vijftigtal minuten sleept Wells je op de haar kenmerkende, eigenzinnige wijze mee in haar unieke geluidswereld. 'In The Hot' is een geslaagd album van een straffe madam die live haar eigen samples creeert en zo een one woman band wordt.

Emily Wells is live te zien op 28 april in de Antwerpse Arenberg. Info & tickets zijn hier te vinden.