Elleven - Transfiction

Progressive Promotion Records

De stichting van Elleven gaat terug tot 2001, als enkele leden van de Duitse neoprogband Chandelier een nieuw project ontwikkelen rond de vocale kwaliteiten van Julia Graff. Acht jaar na het debuut ‘Insight’ moet ‘Transfiction’ de wereld nogmaals overtuigen van hun crossover-aanpak. 

In de jaren negentig was Chandelier het Duitse antwoord op de Britse neoprog van bands als Marillion en IQ, terwijl ook invloeden van Saga en het Australische Aragon doorschemerden. Het was een typische ninetiespoging om progmuziek commercieel leefbaar te maken. Daarvoor werd dan wel afgekeken van de bekende Engelse pendanten, maar Chandelier had ook iets wat overduidelijk als Teutoons kon doorgaan.

Maar originele drummer Tom Jarzina wilde na drie albums een ingrijpende koerswijziging. Uit Chandelier werd zo Elleven geboren, dat zich situeert tussen The Gathering, Anathema en – jawel – het latere Marillion. Songs als Try en Not The One klinken ook als een middle-of-the-road versie van Marillion. We krijgen het er niet warmer of kouder van. Zangeres Julia Graff is ook geen Kate Bush, maar Graff heeft een mooie frasering. Alleen haar articulatie kan nog verbeteren.

Met Sakura Tree is het wel meteen raak. We houden van de oosterse intro en Carsten Hütter mag een eerste keer met een wervelende gitaarsolo uitpakken. Zo klinkt Elleven toch meer als Chandelier, de band waar men zich niettemin duidelijk van wil onderscheiden. De melodische symforock van weleer krijgt de bovenhand op de nieuwe artrock; en dat is maar goed ook. Hoe ironisch: de band die meer als hedendaagse pop wilde klinken, verheft het songmateriaal in de retrograde en progressieve instrumentale stukken. In Blurry Road krijgen we zelfs twee pakkende gitaarsolo’s voor de prijs van één. Prima.

Meer aardige neo-prog horen we in Anyway, vooral dankzij het frisse toetsenwerk van Armin Riemer. Ook in langere songs als Reproduction en Dust And Light zijn het de individuele kwaliteiten van de bandleden die het niveau optillen. Als deze band niet opnieuw acht jaar nodig heeft om een nieuw album in te blikken, wordt het met Elleven misschien nog wat.