Elder Island - The Omnitone Collection

Eigen beheer

Mocht u komende zomer op zoek gaan naar een leuke en niet van toeristen vergeven vakantiebestemming, raden wij u een uitstapje aan naar het Engelse Bristol, een stad op een kleine tweehonderd kilometer van Londen, waar ze over uitzonderlijk leidingwater lijken te beschikken. We weten niet juist wat erin zit, maar het muzikaal talent, dat de stad rijk is, doet onze mond openvallen van verbazing. De twee grootste namen uit de regio zijn natuurlijk triphoppioniers Portishead en Massive Attack, maar er is meer.

 

Aan dat lijstje mogen we binnenkort ook Elder Island toevoegen. Hoewel de muziek niet al te hard lijkt op die van de twee eerder genoemde bands, zijn er toch enkele parallellen te trekken. Twee mannen met een hoop synthesizers, drumcomputers en samples laten zich vergezellen door een zangeres met een stem als een klok.

Opener Stranger Exchange start met een glansrol voor zangeres Katy Sargent. De spotlights zijn enkel op haar en haar fantastische stem gericht. Op de achtergrond bouwen de synthesizers laagje per laagje op om uiteindelijk tot uitbarsting te komen. Een binnenkomer die kan tellen.

You And I is de logische single die zich ongelooflijk snel tussen de oren weet te nestelen. Het steeds herhalen van de titel werkt hypnotisch en opzwepend. En dan zwijgen we nog over de fantastische muzikale begeleiding.

Kape Fear is net iets minder opzwepend dan de voorganger, maar zeker niet minder dansbaar. Drie nummers ver blijkt al hoe veelzijdig Sargent kan zijn met die soulvolle stem. Ook het muzikale palet waarvan de band gebruik maakt, is ontzettend divers en verrassend. Wasteland klinkt, mede door die typerende gitaarlijnen, meer dan eens als Darkside. Dat zijproject van Nicolas Jaar met multi-instrumentalist Dave Harrington is jammer genoeg al enkele jaren op rust. Elder Island slaagt er wonderwel in ons het gemis even te doen vergeten.

Van een heel andere toon is Fortunate. Het minimalistische, op soundscapes drijvende nummer laat horen dat ze wel degelijk stadsgenoten zijn van Portishead. De licht vervormde stem van Sargent is heerlijk onheilspellend en doet bij momenten aan Beth Gibbons denken. Kippenvel is meer dan op zijn plaats in deze bijzonder filmische track.

Op I Fold You haalt Sargent enkele keren uit, terwijl ze een bizarre hobby lijkt toe te lichten: “We measure distance in the dark”. We moeten toegeven dat we geen grote fan zijn van de manier waarop Sargent haar stem in dit nummer gebruikt. Gelukkig klopt het muzikale plaatje des te meer. Graag maken we een kleine vermelding van de subtiele cello op het einde van de song.

JPP werkt met dezelfde ingrediënten die ondertussen al vertrouwd aanvoelen. Opzwepende ritmes in een paringsdans met enkele synths en een sterke zangeres die het geheel van warmte voorziet. De perfecte afsluiter van een geslaagd debuut.

Helaas volgt er net op de valreep nog een uitschuiver. Find Greatness In The Small had niet gehoeven. De songtitel lijkt meteen ook advies voor de band zelf te zijn. Soms is een nummer minder geen slecht idee.

‘The Omnitone Collection’ is een debuutplaat die naar meer smaakt. Of Elder Island dezelfde glansrijke toekomst is beschoren als de stadsgenoten, moet de tijd uitwijzen, maar op basis van deze eerste plaat vermoeden wij dat het wel goed komt met dit drietal.

Elder Island speelt op zaterdag 2 maart in de Rotonde van de Botanique.