Efrim Menuck & Kevin Doria - Are SING SINCK, SING

Constellation Records

Are SING SINCK, SING

Wie een beetje de achtergrond van deze stevig behaarde Canadees kent als toonaangevend gitarist bij Godspeed! YBE of frontman van het opvallende punk-/postfolkcombo A Silver Mt Zion (Tra La La Orchestra), weet dat hij zich wel aan wat mag verwachten bij de soloplaten van de man ook. Waar hij vorig jaar met de zwarte, getormenteerde plaat “Pissing Stars” uitpakte, laat hij op deze plaat met kompaan en dronespecialist Kevin Doria van Growing meer het wilde, experimentele folkhart kloppen.

De titel van dit album verklapt natuurlijk al dat je een soort van avantgardistisch doe-maar-gek-werk mag verwachten. Een plaat die vijf tracks lang bezweert en uitdaagt, maar ook lekker tegen de schenen durft te schoppen. Iets waarmee drones op basis van bewust wankele noten zich vermengen met een sjamanendrank van bezwerende zang, ruis, bizarre cadansen en fragmentarische noten.

Eerst en vooral moet je tegen een klagende mantra kunnen, iets wat Efrim Menuck ook bij zijn Silver Mt Zion-toestanden benutte. En nu de synthdrones van Kevin Doria nog wat meer op de voorgrond komen, is de sfeer op dit tweepersoonsalbum prioritair. Wat je verder ook niet hoeft te verwachten, zijn klassieke structuren of de opbouw naar climaxen die je bij postrockplaten steevast terugvindt. Je krijgt wel een persistente en bindende cadans en in elk van de vijf songs is er een invulling met een soort bezwerende zang, waarbij de inkleuring primeert boven de gebruikte woorden. Zouden we het bijna een vorm van ambientnoise mogen noemen?

Zonder te vergeten dat beide heren een boodschap hebben. Want de hoes - een spuuglelijke jeep vol afgeschoten snippen aan de rand van een bos - en titels als Fight The Good Fight of Joy Is On Her Mount And Death Is On Her Side schreeuwen natuurlijk in het gezicht. Maar muzikaal zijn het eerder bovenliggende echolagen die overheersen dan gitzwarte, sombere drones. Luidruchtigheid primeert boven depressie – iets wat live natuurlijk extra zal opgeklopt worden. En dan is het opvallend dat enkel opener Do The Police Embrace negen minuten weet te vullen, maar de overige songs naar Efrim-maatstaven toch vrij snel de opgebouwde sfeer lossen. Op het eerste, tweede en derde gehoor is ‘Are SING SINCK, SING’ dus een album dat net wat minder diepgang heeft. Maar ook daar durven de Canadezen iemand gevaarlijk op het foute been te zetten.

2 juli 2019
Johan Giglot