Eels - The Cautionary Tales Of Mark Oliver Everett

Pias

Eels heeft een nieuwe plaat uit en ze is steengoed. Als u ze nog niet in uw bezit hebt, moet u ze nu meteen gaan kopen. Zo, nu hebben de ADD’ers ook eens iets aan die recensies. Voor de meer geduldigen onder u: lees gerust verder!

The Cautionary Tales Of Mark Oliver Everett



Als we ons niet misrekenen, is het slechts een jaar geleden dat we ‘Wonderful, Glorious’ te horen kregen. Die plaat stond vol potige rockers waarmee de groep het publiek moeiteloos uit hun handen deed eten tijdens de de afgelopen tournee. Nu blijkt dat Mark Everett en zijn kompanen voor de opnames van ‘Wonderful, Glorious’ al aan ‘The Cautionary Tales’ begonnen waren, maar het project op pauze hadden gezet omdat E het allemaal te confronterend vond.

Het resultaat is dan ook – zelfs voor E’s doen – erg persoonlijk en confessioneel. Parallels lijkt onmiskenbaar te verwijzen naar zijn vader, prominent afwezig wegens dood sinds E achttien was. In Agatha Chang mijmert Everett over dat ene meisje dat hij nooit had moeten verlaten en vooruitgeschoven single Mistakes Of My Youth – alweer een Eels hoogtepunt trouwens, en er waren er al zo veel – bouwt op dezelfde fundamenten verder.

Muzikaal is alles ingetogen. De gitaren akoestisch, de arrangementen (symfonisch orkest incluis) spaarzaam; qua sfeer benadert de plaat vaak ‘Electro-shock Blues’ en ‘Beautiful Freak’, maar ook Lou Reeds pijnlijke meesterwerk ‘Berlin’. Wat een contrast met de Eels op speed, die we afgelopen jaren te zien en te horen kregen.

Het warme, nostalgische Where I’m From is Eels pur sang, met dat typische keyboard en natuurlijk die rokerige stem.  Met Kindred Spirit, Gentlemen’s Choice en Where I’m Going levert de band nog meer klassewerk af: prachtige ballads die teren op minzame gitaren of piano, en vooral veel spijt om genomen beslissingen.

Als u ons zou dwingen om ook iets negatiefs te zeggen over ‘TCTOMOE’, dan kunnen wij enkel de vraag stellen of intro Where I’m At niet weggelaten had kunnen worden. Het lijkt de aanloop te vormen naar een klassieke Eels song, maar uiteindelijk kabbelt het slechts rustig naar zijn eind. Het is misschien geconcipieerd om de luisteraar in de juiste sfeer te brengen, maar daar hebben de heren volgens ons geen woordenloze opener voor nodig.

Dat gezegd zijnde, ‘The Cautionary Tales’ is een prachtplaat. Wij zijn allicht slecht van inborst, maar we hebben onze E toch nog iets liever als hij in de put zit en zich een weg uit de diepte knokt met nummers als deze. Hop, naar de platenboer dus!

18 april 2014
Andreas Hooftman