Ed Sheeran - X

Warner

Schrijven is schrappen. Dat weet elke auteur en ook in de muziek is het ontzettend belangrijk. Ed Sheeran zondigt op zijn tweede album ‘X’ tegen dit adagium, alle hoeraberichten vanuit het Verenigd Koninkrijk ten spijt. ‘X’, uit te spreken als ‘Multiply’, had een uitstekende popplaat kunnen zijn, maar doordat de jonge Brit zijn veelzijdigheid te nadrukkelijk in de verf wil zetten, rateert de cd een plekje in de Britse eregalerij.

Ed Sheeran is hot, zoveel is duidelijk. Na zijn debuutplaat ‘+’ ging het razendsnel voor de jonge, rosse singer-songwriter. Met monsterhits als The A Team en Lego House op het palmares, hoeft het geen verbazing te wekken dat Sheeran de topproducers maar van de straatstenen te plukken had. Voor ‘X’ werkte hij dan ook met liefst zes man samen. Een aantal songs nam hij in L. A. op met de grote Rick Rubin. Maar ook onder meer Jake Gosling en Pharrell Williams duiken op als producer.

Alles samen schreef Sheeran maar liefst honderdtwintig songs. Daarvan hield hij er zeventien over, wat uiteindelijk nog te veel blijkt. Al krijg je voor dat geld wel een grote variëteit aan stijlen. Want ook Ed Sheeran ontsnapt niet aan de ‘Pharrellizering’ van de hedendaagse muziekmaatschappij.

Het mag dan wel een vreemd huwelijk zijn. Sheeran brengt normaal fijne, wat ingetogen singer-songwriterliedjes op gitaar over de liefde. Hij zag een muzikaal uitje met Pharrell eerst dan ook niet zitten. Tot hij diens demootje hoorde en ermee aan de slag ging. Het resultaat is onder meer single Sing. Extreem dansbaar en radiovriendelijk materiaal, maar wel een complete stijlbreuk. De samenwerking op de plaat gaat ook nog verder en daar worden wij dan weer niet zo happy van. Eén Justin Timberlake op deze wereld is voor ons namelijk al ruim voldoende. En dus ontbreekt het een song als Runaway aan relevantie.

Gelukkig zitten tussen de muzikale zijsprongetjes door wel pareltjes verborgen, waarin Ed Sheeran toont een uitmuntende zanger te zijn. De falsetstem in opener One is kristalhelder. Een uitzonderlijk nummer als The A Team heeft ie niet opnieuw uit zijn pen geschud, maar er zijn wel verscheidene, waardige opvolgers. Photograph, Tenerife Sea, Even My Dad Does Sometimes en All Of The Stars zijn liedjes waarvoor bakvissen én bomma’s in zwijm vallen. Thinking Out Loud bezit dan weer voldoende meligheid om zeker over de plas uit te groeien tot een openingsdans op trouwfeesten.

De liefde, het is duidelijk dé bron van inspiratie voor Ed Sheeran. We telden het even na en in liefst vijftien van de zeventien songs komt minstens eenmaal het woord ‘love’ of een verbuiging ervan voor. Een zeldzame keer komt er toch een poging tot wat meer diepgang al zal die geen Nobelprijs literatuur voor op de schouw opleveren. Zo gaat Afire Love over zijn grootvader die al een hele poos aan Alzheimer leed.  

Alles samen begrijpen we perfect waarom Ed Sheeran tot de meest succesvolle artiesten van het moment hoort. Als deze schoenmaker bij de eigen leest blijft, zit een plek in de (Britse) eregalerij er op termijn zeker in.