Earl Mobley - Glamour, Envy & The Act Of Looking

Borkum Riff Records

Glamour, Envy & The Act Of Looking

Ergens vinden we Earl Mobley wel beter klinken dan Konstantin Heidler. Maar laten we even zonder vooroordelen vertrekken, wanneer we dingen droppen als zomerpop uit Oostenrijk of gitarist van een postrockband, genaamd Vague. Dit debuut met nogal opzichtige titel is er eentje van een creatieve multi-instrumentalist die lockdown tot werkwoord heeft gemaakt.

Gooi hem maar even door Google afbeeldingen, deze Earl Mobley. Dan krijg je een resem foto’s uit het alledaagse leven van... Meteen een beeld van het realistische en autobiografische karakter van dit album. ‘Glamour, Envy & The Act Of Looking’ heeft zowel een herkenbaar en nuchter kantje als een zekere laziness en dromerigheid. Dat laatste door bewuste laidback effecten op de ontdubbelde stem en een wauwelend, psychedelisch gitaartje in de optimistisch hobbelende opener All Good Now.

Dertien keer op rij krijg je een bijna zomerse feeling-good-vibe gepresenteerd. Songs die grotendeels voor de pandemie tot stand kwamen en nog getuigen van een zekere onschuld en onbezorgdheid. Met keer op keer een uit een akoestische basis ontstaan, vrolijk songriffje. Op een zacht bed van elektronische gitaar en doezelsynth. Of wat voorzichtig schuifelende viool in het romantische Carved Our Names.

Het is die ongedwongenheid en onschuld die van dit debuut zo’n leuke plaat maken. De man klinkt gewoonweg heerlijk als zichzelf. Hoewel we in het achterhoofd toch een beetje Sympathy For The Devil (“ooh ooh”) horen of even verwachten dat Excuse Me I Would Stay met die lang aarzelende intro en zweverige zang zou overgaan in The End van Morrison en co.

En reken vooral ook op het gezapige ritme van Earl Mobleys liedjes, die net niet lui klinken, maar zeker ook niet te snel zullen passeren. Die maken dat teksten lekker mee te volgen zijn (“Excuse me I will stay forever okay”) en ruimte geven aan een warme productie, waarin regelmatig de kracht van ontdubbelde partijen op zang of gitaar tot zijn recht komt. Zullen we er eentje voor je uitpikken? Zoek dan het speelse Playing Around maar eens op, waarbij je zowel de schwung, onderdrukte energie als psychedelische touch krijgt en tegelijkertijd moeite hebt om je wiegende hoofd stil te houden. Meer moet dat niet zijn.

Of toch. Doe er nog een extra bonuspunt bij voor die grappige pictogramhoes die je zo in de gang zou willen ophangen.

7 januari 2022
Johan Giglot