Dylan Carlson - Falling With A Thousand Stars And Other Wonders From The House Of Albion

Eigen beheer

Een zijproject zorgt soms voor een interessante aanvulling op iemands oeuvre. De artiest kan zich naar hartenlust buiten de getreden paden bewegen en hoeft zich ook niet te beperken tot het genre waarin hij of zij doorgaans actief is. Zo werkte Dylan Carlson van Earth al eens samen met uiteenlopende artiesten ver buiten de vertrouwde metalkring. Op het nieuwe soloalbum 'Falling With A Thousand Stars And Other Wonders From The House Of Albion' loopt het niet zo'n vaart, maar schuwt hij het avontuur evenmin.

Dylan Carlson is al sinds 1989 aardig zoet met Earth, pioniers van de dronemetal. Maar daarnaast werkte hij ook altijd aan andere projecten. Zijn gevoel voor experiment kreeg al vroeg een platform toen hij als kamergenoot van Kurt Cobain geluidscollages maakte met de Nirvana-frontman. Een indruk van dat bijzondere wereldje kregen we vorig jaar op de soundtrack van 'Montage Of Heck'. Lange tijd bracht hij solowerk uit onder de naam drcarlsonalbion. Dit nieuwe materiaal sluit daar volledig op aan.

Want over soundtracks gesproken, in 2014 verscheen van de hand van Carlson de muzikale begeleiding voor de film 'Gold', een eenvoudige maar sfeervolle soundscape op elektrische gitaar. Zijn nieuwe, volledig instrumentale plaat ligt muzikaal gezien in het verlengde daarvan. Inspiratiebron was nu de sprookjeswereld of - om specifieker te zijn - de traditionele Schots-Engelse ballades over fairies.

Opnieuw horen we Carlsons gitaarspel in de meest pure verschijning die denkbaar is. Het enige wat deze klanken begeleidt is een keur aan geluidseffecten en echo's, al wordt dit aspect niet zo ver uitgediept als op 'Gold'. Over de hele breedte genomen, klinkt de muziek wat soberder. Pluspunt is wel dat, in tegenstelling tot op 'Gold', hier sprake is van zeven lange tracks in plaats van een groot aantal korte nummers die door het plotselinge einde steeds de sfeer doorbreken.

Verwacht geen grote muzikale evolutie doorheen het album. Het basisprincipe blijft tot het eind gehandhaafd. Wel zorgen de resonerende bastonen vanaf Alisson Gross voor een psychedelisch effect, hier en daar aangevuld met treffend solospel. Allemaal niet onaangenaam, maar nergens horen we de verklanking van die fairies, waar we toch een beetje op hadden gerekend. En het lijkt erop dat Carlson zelf oorspronkelijk ook andere verwachtingen had van dit album. Zijn plan was speciale opnamen te verwerken die iets van doen hadden met dit mysterieuze onderwerp. Maar de geluiden waren volgens hem niet bruikbaar. Zonde, want die extra laag had dit album zeer bijzonder kunnen maken.

Voor wie Dylan Carlson nog nooit buiten de omgeving van Earth op gitaar bezig heeft gehoord kan 'Falling With A Thousand Stars And Other Wonders From The House of Albion' een aardige luisterervaring opleveren, maar het is te hopen dat de man nog eens – met hetzelfde onderwerp in gedachten – verder experimenteert met de mogelijkheden der geluidskunst.