Drive-By Truckers - The Unraveling
Ato Records
Het lijkt misschien alsof Drive-By Truckers zijn bedaard. Maar niets is minder waar.
Met 'American Band' leverden Patterson Hood en Mike Cooley een plaat af waarvan de woede in dikke zwarte druppels afdroop. 'The Unraveling' mag muzikaal dan iets meer ingetogen klinken, de woede is nog lang niet weggeëbd. Helemaal niet zelfs. En single Armageddon's Back In Town Again mag dat dan al tegenspreken, het is tegelijk eerder de uitzondering, die de regel bevestigt, wat dit album betreft. En dan hebben we het over de muziek voor alle duidelijkheid, want in dat nummer heerst de god, die gitaarriff heet. En de tekst is al even tumultueus.
Nochtans geven Drive-By Truckers zelf aan dat er wel degelijk een verschil is met de vorige plaat. Want intussen, zo'n drieënhalf jaar na het verschijnen van de vorige, is het kwaad geschied en moet er geleefd worden met de schade die werd aangebracht. Of zoals Cooley het verwoordt in Slow Ride Argument: “There's no going home again”. En naar goede gewoonte is Cooley weer de felste, waar het de muziek aangaat. Zie ook Grievance Merchants, waarin Cooley het heeft over white supremacists, die met geweld hun ideeën willen kracht bijzetten. Ook dit nummer werd onderlijnd met de passende grimmige gitaarerupties.
Dan doet Hood het helemaal anders. Thoughts And Prayers rust op een eenvoudige countrygroove, maar de tekst laat weinig aan de verbeelding over. U kunt vast, afgaande op de titel, al raden waar het nummer over gaat. En net het feit dat het nummer zo ingetogen wordt gebracht, geeft het extra power. Je hoort ook aan Hoods manier van zingen dat hij zijn woede aan het verbijten is. Eerder moedeloos klinkt hij dan weer in 21St Century USA, waarin alle mistoestanden in het thuisland worden aangekaart. De mistige backings in het nummer lijken wel de wanhoop te symboliseren.
Maar het diepst gaat waarschijnlijk Babies In Cages, waarin Hood ook niet aan de eigen rol in de huidige miserie voorbijgaat: “ I'm sorry to my children, I'm sorry what they see / I'm sorry for the world that they'll inherit from me”. Het is een donker, bluesy nummer, geregeerd door een ingetogen,met de wahwah-pedaal getormenteerde gitaar. De strofes zijn kort en liegen er opnieuw niet om. De wanhoop stroomt hier doorheen als een diepe, eroderende rivier. Maar net daarin zit de schoonheid van dit nummer. In de eindeloze herhaling, de eentonige zang.
Afsluiter Awaiting Resurrection is bijna negen minuten lang en ademt dezelfde vertwijfeling als Babies In Cages. Vanaf de eerste lijn – “There's an evil in this world” – wordt de blues opnieuw gezongen. Alleen gaat het hier niet om een verloren liefde, maar om de wereld, die we eigenhandig naar de kloten helpen.
We vertellen u niks nieuws, als we zeggen dat het slecht gaat met de wereld. U had dat ongetwijfeld zelf al door. Indien niet, dan wordt het tijd om wakker te worden uit uw droom. En geloof ons; de nachtmerrie die u wacht, zal u nog lang heugen. Het is dat wat Drive-By Truckers met 'The Unraveling' hebben willen overbrengen. Jammer genoeg. Het is aan u en mij om daar iets aan te doen.