DRIFTWD - In Need Of Music

Eigen beheer

Opgelet, beste liefhebbers van het alternatieve genre, want koppel Sam De Bock en Patricia Vanneste (die u nog wel kent van Hydrogen Sea), voorheen Driftwood en tegenwoordig DRIFTWD, proberen u te overklassen. En dat doen ze met een schare internationale medemuzikanten als Joey Waronker (drums), Timothy Lefebvre (bas) en Donny McCaslin (sax), die u en ons geheel niets zeggen, maar wel meejengelden met – hou u vast! – Beck, Bowie, Costello, Sting, R.E.M., Thom Yorke, … Weliswaar een sprokkelbeurt van referenties van elk van hen. Een lat hoog leggen? Komaaaaan!

Wat ons betreft zoekt DRIFTWD tien tracks lang een synthese tussen pop, dance, mysterie en magnitude. Er zit triphop, ambient, filmmuziek en avantgarde in ‘In Need Of Music’. Je kan er niet meteen de vinger op leggen. Maar het klinkt allemaal erg gedurfd. Sfeervol gedurfd.

Van de toefluisterende en ingesproken, sinistere titeltrack op schuifelende percussiebeats en een Gainsbourg-achtige man/vrouw-sensualiteit - Recoil – iemand? - tot etherische vrouwenpop met psychedelische, stuiterende breakbeats (Child Of Water) of zelfs vintage ninetiestriphop met een vleugje digistrijkers. Alles kan en mag.

Maar hoe lieflijk en toegankelijk dit allemaal mag klinken, er zit ook een onderhuidse scherpte aan deze plaat. Iets wat misschien “psychedelisch” kan genoemd worden, maar ook dicht komt bij “sinister” – die holle spoken word momenten – of zelfs “intrigerend”. Mooi en mooi niet. Een plaat met veel lagen en fasen, die niet smeekt om erkenning of ambities, maar om beleving en intensiteit. Zoals het eindstuk van Morgane aantoont met de slepende ritmiek en klagende saxnoten die de morbide eindzin “If we hold the night”, ondersteunen. Een intens stukje David Bowie-Blackstar-testament.

Wat ons misschien nog het meest intrigeert, is de unieke balans tussen instrumentaal en elektronisch die DRIFTWD aanhoudt. De afweging tussen beats en ritmen die ontstaan uit akoestische tokkels, percussie en klankprobeersels enerzijds en subtiele elektronische gelaagdheid, galm, reverb en echo anderzijds. En dat kom je natuurlijk sowieso enkel tegen bij de groten der aarde.

We zitten dus een beetje in dubio. We zouden je graag onder superlatieven bedelven, beste ‘Indeed Music’, maar daarvoor laat je misschien tegen het einde het hoofd iets te veel hangen, mis je die ene melodie die de wereld aan je voeten legt of goochel je net te veel met referenties die in feite niet "to the point" komen. Maar als we je keer na keer opzetten en tot onze ziel laten doordringen. Ja, mannekes…

Voor de tournee komen de drie muzikanten, in de inleiding vermeld, speciaal overgevlogen om mee te spelen. En dat doen ze hier:

3/10 - Wintercircus, Gent
4/10 - AB, Brussel
5/10 - Wilde Westen, Kortrijk
6/10 - Trix, Antwerpen
10/10 - CCHA, Hasselt