Donna Blue - Dark Roses

Snowstar Records

Nooit gedacht dat we nog eens James Last zouden tegenkomen op een stijlvolle popplaat. Maar kijk, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Oudere muziekliefhebbers herinneren zich Donna nog wel, de voorloper van MNM. De zender draaide niet meteen onze soort muziek, maar had wel een mooi logo met daarin veel blauw en in een cirkel een stijlvolle dame met een hoedje en een sjaaltje. Dat Donna Blue daar de bandnaam haalde lijkt onwaarschijnlijk, want het duo komt uit Nederland, maar wij moesten er toch aan denken.

We kennen de band al een tijdje, een jaar of vier ongeveer.  Toen viel de single Holiday hier binnen en vielen wij voor de vintage klinkende pop van Danique Van Kesteren en Bart Van Dalen. Holiday deed ons denken aan Beach House, maar het duo had meteen een eigen smoeltje door ook Franse yè yè door de sound te draaien, iets wat het duo al deed bij debuutsingle Sunset Blvd.

Later, in 1 2 3 zouden we Van Kesteren voor het eerst ook in het Frans horen en toen waren we helemaal verkocht. Er volgden nog twee ep’s waarin het recept werd verfijnd en nu is er eindelijk die volwaardige debuutplaat. Wat we daarop mochten verwachten, werd al duidelijk gemaakt met singles als de titeltrack, Solitaire, Lover In Disquise en The Beginning, hier toepasselijk de openingstrack.

Het mysterieus klinkende, smeulende nummer is de perfecte gids om verder door te dringen in het universum van het duo dat met deze single nog een extra dimensie kreeg. De drums lijken wel te zweven en de gitaar en een “Doors-orgeltje zorgen voor de sfeer. En Van Kesteren? Zij klonk nog nooit eerder zo verleidelijk. En dat wil wat zeggen.

In Rouge doet ze daar zo mogelijk nog een schepje bovenop. Het zal die taal wel zijn. Frans is de taal van de liefde, niet? Dat het Frans van de frontvrouw “impeccable” is, helpt natuurlijk ook en dat leidt ook tot succes in Frankrijk waar de radiozender FIP de plaat omarmt. Faut le faire als Nederlands bandje!

Maar deze plaat is dan ook een prikkelende ervaring. Vanaf The Beginning lijkt een dik fluwelen gordijn open te schuiven en beland je in een muzikaal wonderland vol zwoele spanning waarin Donna Blue voor de soundtrack zorgt die ook zou passen bij iets van David Lynch of een film noir uit het midden van vorige eeuw.

Even werden we uit onze droomstaat wakker gehouden. De eerste maten van het instrumentale Waking Up From A Dream, kwamen ons bekend voor, maar konden we toch niet plaatsen. Tot we Theme From A Summer Place van Max Steiner ontdekten als bron waaruit deze song ontspringt. Met dank aan de platencollectie van vaderlief waarin een versie van James Last zat.