Dog Eat Dog - All Boro Kings Live

Napalm Records

All Boro Kings Live

Goude tijden herleven. Het Amerikaanse Dog Eat Dog kwam in 1994 met 'All Boro Kings' op de proppen en dat album sloeg meteen in als een bom. Het was ruw, hard en superstrak. De band maakt zogenaamde crossover: ze mixen hiphop met rock, metal en punk. En nu, vijfentwintig jaar later, brengen de heren het album opnieuw uit, maar dan in een live versie. Het bevat opnames van Rock Am Ring 2019 en Wacken 2017. En het eindresultaat is werkelijk verbluffend.

Wat een genot is het om de eerste klanken van de saxofoon te horen als If These Are Good Times wordt ingezet. '"It's the first track of 'All Boro Kings'", meldt frontman John Connor. Dat moet dan geweest zijn voor wie onder een steen heeft geleefd en nog nooit van het album - laat staan van Dog Eat Dog - hebben gehoord. Het gaat meteen volle kracht vooruit en het is duidelijk te horen dat Connor het publiek behoorlijk aan het opzwepen is.

Ook van Think spat de energie af. De band amuseert zich duidelijk met het spelen van deze nummers; dat is duidelijk hoorbaar. Vooral Connor is heel erg goed bij stem. "Are you ready for this?", wordt er gevraagd voor het opstarten van Pull My Finger. Wij zijn er helemaal klaar voor. Dit moet een enorme moshpit gegeven hebben. In het midden van het nummer haalt Connor een waterpistool tevoorschijn en roept: "This is a robbery!" De interactie met het publiek is top.

Weer klinkt het nostalgische saxofoongeluid bij het openen van de kraker Who's The King, ongetwijfeld één van de beste nummers van de band. Drummer Brandon Finley gaat als een bezetene tekeer op zijn drumstel. Dat dat ding niet uit elkaar is gevallen, mag een klein wonder heten. In Strip Song blijkft hoe goed de muzikanten op elkaar ingespeeld zijn. Vooral de baspartijen van bassist Dave Neabore zijn bijna niet van deze wereld. En hetzelfde geldt voor de gitaarriffs van gitarist Roger Haemmerli. 

Queen wordt opgedragen aan alle dames. Oorspronkelijk was dit een instrumental, maar Connor kan het niet laten er een paar oooh oooh's tussen te gooien en daar is helemaal niks mis mee. "Do you know where you are? You're In The Doghouse baby". En in het hondenhok voelt het lekker vertrouwd. Het enige, wat nog ontbreekt, is een bot om op te knabbelen. Connor laat het publiek weten dankbaar te zijn dat ze na bijna dertig jaar nog steeds te mogen optreden. Funnel King wordt ingeleid met een toast. Dus hef dat biertje maar en drink op Dog Eat Dog!

Echt elk nummer op deze live plaat is tot in de perfectie uitgevoerd. Het is bijna een eer om hier naar te mogen luisteren. Het album eindigt zoals live optredens dat vaak doen: met het beste nummer dat de band voorhanden heeft. In dit geval is dat No Fronts. Op de studioversie (1994) is dat het derde nummer, maar het wordt niet voor niets tot het laatste bewaard. 

Luisteren naar deze plaat brengt alle herinneringen weer boven. Hopelijk luidt dit album nieuw werk in, want deze band is duidelijk nog springlevend kickt ass.

14 november 2019
Jerre Hoetink