D.O.A. - Fight Back

Sudden Death Records

Exact vier decennia lang heeft D.O.A. geworsteld met de wereld en zichzelf. Op hun zeventiende (!) studioplaat hebben Joey Shithead en co echter hun middenvingers weer dik ingeverfd en maken ze komaf met een lange tussenperiode van humor en zelfrelativering om de volwaardige “Dead Or Alive”-spirit weer op te pikken (de volwaardige bandnaam dus).

Hier zaten de punkers en fans van het eerste uur natuurlijk op te wachten: een album met dertien knallers van songs met titels als Time To Fight Back, We Won’t Drink This Piss of You Can’t Stop Me. Bam. Speeddrums, gierende gitaarriffs en de woeste tirades van Joey Shithead inbegrepen (want boos klinkt de senior-punk nog steeds). In de wandelgangen van menig kraakpand wordt dan ook beweerd dat dit de beste D.O.A.-plaat is sinds de jongens hun debuutplaat en enkele daaropvolgende, obscure elpees op Jello Biafra’s Alternative Tentacles.

Het anarchopunkvirus heeft Joey “Shithead” Keithley en zijn huidige gang dus weer stevig in zijn greep, volledige do-it-yourself-attitude inbegrepen (de plaat is uitgebracht op het eigen Sudden Death Records en aan productionele afwerking is duidelijk niet al te veel budget besteed). Maar daardoor komen de songs zelf natuurlijk wel mooier in de verf te staan. En die zijn – op zijn minst gezegd – fel en overtuigend te noemen. Tweeminutennummers waarin de overredingskracht van grote protesttroubadours zich vermengt met de mokerkracht van speedpunkbands. Waarin het effect van herhaling tot in het oneindige wordt uitgeput. Singalong. Shout along. Act along. Daar gaat het om.

Niet dat het altijd speedy en fel moet zijn. In Just Got Back From The USA gaat het trio even uit de bocht met een heuse zwalpballade en het eerder genoemde We Won’t Drink This Piss is een stukje pure rock’n rollpower, een bas- en gitaarduetje als intermezzo inbegrepen. En toch is er ook de humoristische knipoog waarbij we samen onze afkeer tegen de massaconsumptiebieren van Interbrew, Labatt of SABMiller mogen bezingen. Heerlijk.

En toch blijft het venijn aanwezig. Het “nu hebben we er echt genoeg van!” Met “Tralk – Action = 0” parafraseert de band zichzelf in de credits. Dus doen wij er nog een schepje bovenop. Rot op, consumptiemaatschappij! Vervloekt zij de poenscheppende politieker! Haat aan de politiestaat! ‘Fight Back!'