Distance, Light & Sky - Casting Nets

Glitterhouse Records

“This silence is our home, everything we own”, zingt Chantal Acda ergens op ‘Casting Nets’. Samen met Chris Eckman en Eric Thielemans omzwachtelt ze die stilte met tedere muziekjes.

Ja, het drietal behoort tot die categorie van artiesten die door besnorde en getatoëerde metalfans enkel op hoongelach getrakteerd worden, maar Duysterfans weten hen vast wel te waarderen.

Acda kennen we nog van Sleepindog, Isbells en haar prachtige solo album ‘Let Your Hands Be My Guide’ van vorig jaar waarmee ze nog net onze top twintig bereikte. Eckman is het meest bekend van The Walkabouts, maar is ook de baas van Glitterhouse Records, het label waarop deze plaat het daglicht ziet. Eric Thielemans zorgt voor de Belgische connectie. Hij is percussionist en bekend van o.a. EARR, Tape Cuts Tape en lidlboj en werkte ook al samen met Sun Ra.

Het dichtst leunt deze plaat aan bij het werk van Acda, maar uiteraard drukken beide heren een stempel op het geluid en ook de legendarische producer Phill Brown (David Bowie, Led Zeppelin, Talk Talk) is met zijn unieke, analogie opnametechniek een belangrijke factor.

Behalve de namen is de spektakelwaarde van deze plaat nihil. En dat is bewust; dat hoor je. Wars van alle modes tekenen de drie muzikanten voor tien verstilde, tijdloze, warme songs waarvan geen enkele er echt bovenuit springt. Enkel het contrast tussen de hoge, ijle stem van Acda en de brommerige bariton van Eckman zorgt voor enige spanning. Bedoeling is dan ook om te ontspannen, om de klanken over je te laten stromen als warme golven van kuurwater.

De ene keer neemt Acda het voortouw, dan weer EckmanC. Vaak zijn ze samen te horen in harmonie en ook Thielemans gaat soms in duet met Acda, maar dan wel niet met zijn stem, maar met zijn borstels en sticks. Zoals in het sleutelnummer You Were Done waaruit we het citaat plukten in de inleiding.

Spannend is ook het nummer met dezelfde titel als de bandnaam waarin Eckman klinkt alsof hij een ochtendhumeur heeft omdat de dag aanbreekt en hij zich moet losrukken uit een mooie droom.

Die eindigt maar echt met 50’s Song, wanneer de vogeltjes beginnen fluiten en een vliegtuig over vliegt. Het staat allemaal mee op dit plaatje dat er eentje is om te koesteren. “And then the souls we shared are one”, zingt Acda en zo voelt het ook, terwijl Thielemans er een laatste roffeltje uit perst.