Dirk Serries & Trösta - Island On The Moon

ConSouling Sounds

Soms kun je een plaat heel kort samenvatten. Als was het een handgekrabbeld bijschrift op een pillendoos: “Eén inname daags, veertig minuten voor het slapengaan”. Deze ‘Island On The Moon’ profileert zich ongewild tot de minimalistische tegenpool van de dagelijkse ratrace. Zonder pretentieus wereldverbeterend te willen klinken, hebben we daar niet allemaal een beetje nood aan?

Dirk Serries lijkt terug te keren naar zijn vijftien jaar geleden opgedoekte ambient-moniker Vidna Obmana. De plaat voelt als een volwassen reflectie van zijn samenwerkingen met Djen Ajakan Shean midden jaren negentig (wat een heerlijk concert ook op het Gonzo Circus-festivalletje in Houthalen). Deze Consouling Sounds-release die eind januari verscheen, omvat vier uitgebeende soundscapes. Of eigenlijk één enkele, want de vier aan de maan refererende tracks vormen één beeld, dat centimeter voor centimeter wordt verkend. Daarbij hoor en voel je land, zee en ruimte versmelten en zweef je door een drijvend klanklandschap. Ja, ook als je deze maand deelneemt aan de ascetische tournée minérale.

Voor deze plaat sloeg Serries de handen in elkaar met Trösta, een Belgische saxofonist. Het geflirt tussen ambient en jazz doet soms denken aan Bohren Und Der Club Of Gore. De twee artiesten houden elkaar in balans, als stapten ze samen op een koord over een diepe, duistere kloof.

Voorzichtig, nooit buiten de lijnen kleurend, een zachte hand die je rustig meeneemt naar een betere plek. Een plaat om van te genieten op een lijzige zondag. Maar als u vindt dat 'Island On The Moon' klinkt als een trage lift naar de driehonderdeenenzeventigste verdieping van een imaginair gebouw, is dat voor ons ook prima. De stressbarometer staat immers op nul.