Dieter Von Deurne & The Politics - Dieter Von Deurne & The Politics
Morr Music
Dieter Von Deurne & The Politics is een doorstart van de Antwerpse muzikant Dieter Sermeus (Orange Black, The Go Find). Op het menu staan songs die geuren naar zomer, naar barbecues en frisse pintjes.
Welja, een wat lullige groepsnaam, maar who the fuck cares als de songs er staan? De invloeden liggen er dik bovenop: van all time heroes Pavement, Jonathan Richman en zijn Modern Lovers tot de gitaarescapades van Wipers. Aan de basis liggen dan weer goed gestructureerde songs, voorzien van kop, midden en staart. Ook al wikkelen Dieter Sermeus en zijn bende (Nico Jacobs, Steven Holsbeeks, Hans Gruyaert en Jules Lemmens) er soms een prikkeldraadgitaren sound errond (het radiovriendelijke Nuclear Love). Die legt de lat meteen hoog. En het is maar één van de vele, weerbarstige poprocksongs op dit van popsentiment en zomerse melancholie vergeven album.
In zekere zin hoor je echo's van Sermeus' vroegere bands; het gitaargeweld van Orange Black wordt briljant gekoppeld aan de popgevoeligheid van The Go Find. Continuiteit blijkt ook uit de pophooks van de naar The Go Find neigende single I'm On Trial inclusief de koortjes.
Heart Shaped Stone is een memorabele song die, net als het korte The Law Of Misunderstanding, voorzien is van een al even memorabele melodie. Op dit debuut levert hij nog een reeks goed in het oor liggende songs af waarmee het geen probleem zou moeten vormen om concertzalen en festivals in lichterlaaie te zetten. Channel, bijvoorbeeld, klinkt innemend en prikkelend tegelijk en slaagt erin om op Sonic Youth-eske wijze helemaal open te bloeien.
Daartegenover staat de breekbaarheid van Reckless Kids, al gaat de groep halfweg over in Pavement-modus en wordt op een verrassing meer of minder niet echt gekeken. Ook het wat sobere, minimale Jupiter's Moon klinkt fragiel en intiem.Die twee songs vormen een brugje naar potente rocksongs als I Guess You Needed More, dat zijn voordeel doet met orgels en synths. Zoek het daar in het vaarwater van The War On Drugs (en dus indirect Springsteen en Dire Straits). Het wat knullig rammelende Knausgard levert dan weer het bewijs dat de heren niet alleen beslagen zijn in de entertainmentindustrie, maar ter variatie ook al eens een boek ter hand nemen.
Meer prikkelend gitaargeweld is er in het korte, maar retestrakke Too Much,, een throwawayrocker die één van de hoogvliegers van dit "debuut" is. De groep is niet vies om de handen uit de mouwen te steken (het in fuzz en feedback wentelende Love Trouble) om er met het nog één keer naar The Go Find lonkende You finaal een punt achter te zetten.
Dit is gewoon een zomers plaatje dat de ambacht en het vakmanschap van Dieter Von Deurne & The Politics goed in de verf zet. Muziekfans en bookers zijn hiermee op de hoogte.