Dieter van der Westen band - Honesty Of The Hopeful

Eigen beheer

Op één of andere manier slagen onze Noorderburen er veel vaker dan de altijd wat in de klei en in de bescheidenheid vertoevende Vlamingen in om een plaat onbeschaamd Amerikaans te laten klinken. Voorbeelden te over en te bekend en dus onnodig ze op te lijsten. Ook nu weer is het van dattum. ‘Honesty Of The Hopeful’ heet de plaat, Dieter Van Der Westen Band is de naam van de ... euh, band. Americana uit de polders zou je het format kunnen noemen. Dat zeggen we uitdrukkelijk niet neerbuigend. Daarvoor is dit werkstuk te overtuigend.

 

Het begint met een trage blues, Gave My Soul, ruim vijf minuten uitgesponnen en merkwaardig akoestisch. De spanning is gewekt. Beloftevol noem je zo’n opener. Even verder wordt de aandacht getrokken door de mooie vioolintro van Bittersweet. Het is het begin van een melancholische terugblik op de kindertijd met grote vreugden en kleine verdrietjes.

Bluegrass klinkt dan weer door in Homeward Bound, een titel van Simon & Garfunkel, maar de feel van de song ademt eerder John Denver. In hetzelfde schuitje varen Don’t Wait For My Money en No time To Waste, waarin de viool en de banjo tevens voor een licht Balkansfeertje zorgen. Het maatschappij-kritische From Dusk Till Dawn vertelt over het lot van migranten, heeft opnieuw een mooie vioolsolo in petto, maar overtuigt toch iets minder.

Dat doet de simpele ballade Still Crazy, met opnieuw een prachtige vioolsolo van Mirte De Graaf, dan weer wel. Net als haar intro voor het dolle At Least The Music Was Live, een gegarandeerde feestkluif bij optredens. Trouwens, ook de banjo van Joost Abbel wordt voortdurend erg gepast aangewend als aangename filler. Luister maar eens naar de afsluiter On My Way. Met de viool van de ene en de banjo van de andere heb je meteen de meest klankbepalende instrumenten van deze meer dan degelijke plaat.

Zoals wel vaker het geval is bij groepen uit Nederland, klinkt ‘Honesty Of The Hopeful’ van de Dieter Van Der Westen Band tegelijk eclectisch en internationaal. We kunnen alleen maar zeggen dat dit album zonder blozen de oceaan mag oversteken. Persoonlijk hopen wij dat hij ergens in de buurt van Roosendaal de grens met ons land oversteekt om langs clubs en via festivals ook dit deeltje van de Lage Landen in te palmen. We hope it honestly!